Նորայր ՆՈՐԻԿՅԱՆ. Մի´ թքեք իրար հետ անցած արահետի վրա

Անշուշտ, յուրաքանչյուր անհատ այս կամ այն չափով ազդում է պատմության ընթացքի վրա՝ փորձելով նրա զարգացման տրամաբանության մեջ դնել իր դավանած արժեքները՝ կյանքի հունը իր համոզմամբ ավելի դյուրին, ավելի զարգացած տեսնելու ակնկալիքով:
Ինչ խոսք, այդ ընթացքի մեջ կարող է սրբագրվել անգամ պատմությունը՝ նոր պատմության ուրվագծման, սխալների չկրկնման պատճառաբանությամբ, ինչն անշուշտ ներելի է:
…Աններելի է, ավելին՝ տմարդի է, պատմության նենգափոխումը՝ սեփական անձի կարևորությունը գերագնահատելու պատրվակով:
…Բայց չէ՞ որ Դուք ամենակրիտիկական պահին, երբ նաև վճռվում էր Ձեր զավակների կենսագրության հետագան, բացակա էիք, ավելին՝ դրան հաջորդող սթրեսային փուլում դարձել էիք խուսանավող, տատանվող, վարագույրի հետևից ծիկրակող:
Հիմա առյուծ եք դարձել, գնահատական տվողի Ձեր դիրքից կամաց-կամաց արանքից հանում եք Ձեր իրական պիտակը Ձեր Ճակատին դաջողներին…որ Ձեր արոտատեղին լայն լինի, կանաչ լինի:
Մի´ թքեք իրար հետ անցած արահետի վրա, թիկունքից մի´ խփեք Ձեր երեկվա ընկերոջ մեջքին, վերջապես՝ ուրացողի հիշատակարան մի´ կազմեք սերունդների համար, առանց այդ էլ մեր պատմության գզրոցները լիքն են դրանցով:

Մեկնաբանություններ