Վահե ՂԱԶԱՐՅԱՆ. Աշխա՛րհ, կանգնիր, իջնող կա

Այս արտահայտությունը վերջին օրերին հաճախ ես լսում: Պատճառը գազի թանկացումն է, որը հանգեցրել է նաև մի շարք ապրանքատեսակների և ծառայությունների թանկացմանը: Երբ զերծ ես մնում զգացմունքայնությունից և փորձում ես երևույթը դիտարկել սթափ, հասկանում և ընդունում ես, որ այն, ինչ կատարվում է, ինչ- որ չափով օրինաչափ է: Գազն ու էլեկտրաէներգիան թանկացել են, ու տնտեսվարող սուբյեկտը նույնպես պետք է թանկացնի իր արտադրանքը կամ ծառայությունը, քանի որ թանկանում է դրանց ինքնարժեքը: Ու այդ ամենը պետք է փոխհատուցի շարքային սպառողը: Այդպես է ամբողջ աշխարհում, և Հայաստանը բացառություն չէ: Հայաստանը, ինչպես ցույց է տալիս փորձը, բացառություն է այլ, մասնավորապես, տնտեսվարողների կողմից գների անհամաչափ բարձրացման սուր անկյունից: Շատերդ կհաստատեք, որ նախկինում նման դեպքերի հանդիպել ենք: Ասենք, համաշխարհային շուկայում որոշ չափով բարձրանում էին նավթի կամ բենզինի գները, Հայաստանում այդ ապրանքատեսակների նկատմամբ մարժան է՛լ ավելի էր բարձրանում: Ասել է թե, տնտեսվարող սուբյեկտները, օգտվելով օբյեկտիվ իրավիճակից, փորձում էին գերշահույթներ ապահովել: Ինչպես ասում են, աչքը տեսածից է վախենում, ու բնական է, որ կառաջանային շատ ու շատ հարցեր: Արդյո?ք գազալցակայանները համաչափ են բարձրացրել մեկ խորանարդ մետրի գինը, իսկ այն բարձրացել է մոտ 40 դրամով, արդյո?ք ուղևորատար տրանսպորտի գնի բարձրացումը հավասարազոր է գազի գնի բարձրացմանը (hիշեցնեմ, որ խոսքը 150-ից 200 դրամ դարձնելու մասին է), արդյո?ք տաքսի ծառայությունների սեփականատերերը գերշահույթ չեն ստանում (մեկ կիլոմետրի համար որոշ տաքսի ծառայություններ արդեն 200 դրամ են պահանջում): Եվ այս հարցերի պատասխանները պետք է տա տնտեսական մրցակցության պաշտպանության պետական հանձնաժողովը: Որքան հասկանում եմ, նրանք արդեն սկսել են ուսումնասիրությունները և խոստացել, որ անբարեխիղճ տնտեսվարողները խստագույնս կպատժվեն:
Տեսնենք, տեսնենք:

Մեկնաբանություններ