Եթե կամենում ենք ապաքաղաքականացնել կրթական համակարգը, չպետք է սպասենք քաղաքական սրացումների

Դասադուլի իրավական կողմին դեռ հանգամանորեն կանդրադառնամ, սակայն պակաս կարևոր չէ երևույթի զուտ բարոյահոգեբանական կողմը։ Չկա մի երկիր, իսկ Հայաստանը բացառություն չէ, որտեղ ուսանողները հենց քաղաքական թեզերով ոչ միայն չնախաձեռնեն ու չմասնակցեն դասադուլների, այլև չլինեն այդ պայքարի առանցքային հատվածում։ Եվ այս ոլորտում դարձյալ երկակի ստանդարտների անմիտ գործիքին դիմելը դատապարտված է։ Ընդամենը 5 տարի է անցել այն օրից, երբ Ազգային ժողովի ամբիոնից հնչեց «Չի կարող ռեկտոր լինել ուսանողի առաջ դուռ փակած մարդը» հրահանգը, որին հետևեց ռեկտորի պաշտոնանկությունը։

Եթե իրապես կամենում ենք գոնե ողջամիտ չափով ապաքաղաքականացնել կրթական համակարգը, ապա չպետք է սպասենք քաղաքական սրացումների, այլ ի սկզբանե բոլոր առումներով որդեգրենք ապաքաղաքական գործելաոճ։ Մեկ անգամ ևս հպանցիկ ծանոթացեք առնվազն բուհերի հոգաբարձուների խորհուրդների աներկբա քաղաքական հատվածին, դրանց նախագահներին, ամեն ինչ պարզ կդառնա։ Այսքանից հետո ի՞նչ էիք ակնկալում։

Հ. Գ. Ակադեմիական ազատությունը հիմնարար իրավունք է, ոչ թե քաղաքական կոշտ լծակ:

Գևորգ Դանիելյան

Մեկնաբանություններ