Լրատվամիջոցների ներկայացուցիչ հարգելի՛ գործընկերներ, իրենց գաղափարների, հայացքների, հանրային գործունեության համար վերջին շրջանում աշխատանքից ազատված կամ ուսումնական պատշաճ բեռնվածությունից զրկված դասախոսները նշված հանգամանքին գնահատական կտան...

Մենք իրերի դրվածքին ենթագիտակցորեն նայում ենք մեր կյանքի պրիզմայից ելնելով։

Ոչ ոք այնքան թանկ չէր Աստծո համար, և ոչ ոքի այդչափ չէին ատում մարդիկ, ինչպես Հիսուսին Նազարեթից, ՈՒմ հրեաները խաչեցին: Նայիր, թե ինչպես աշխարհը վճարեց Նրան Իր հզոր գործերի և հրաշքների համար: Նրան մահապատժի ենթարկեցին այնպես, ասես Նա հանցագործներից ամենամեղավորն էր: Նա մահանում էր՝ ինչպես ծայրագույնս աղքատ մեկը:

Ադրբեջանի հետ սահմանը պաշտպանող, ամսվա կեսը առաջնագծում մարտական հերթապահություն իրականացնող աշխարհազորի աշխատավարձը 180 հազար դրամից դարձրին 120 հազար դրամ։

2020 թվականի պատերազմից հետո թիրախում հայտնվեց զինվորական վերնախավը: Դժվար է չհամաձյնել այդ մեղադրանքների հետ, սակայն հիմնական մեղավորները, որպես շերտ, մնացին ստվերում:

Գլոբալ մրցակցության պրոցեսում շատ կարևոր է հասնել առավելագույն ազդեցիկության, լինի դա աշխարհաքաղաքական, հասարակական և այլ լոկալ բնույթի ազդեցիկություն։

«Վարդապե՛տ, ի՞նչ պետք է անեմ, որ հավիտենական կյանքը ժառանգեմ»: Եւ Նա նրան ասաց. «Օրենքում ի՞նչ է գրված, ինչպե՞ս ես ընթերցում»: Սա պատասխանեց եւ ասաց. «Պիտի սիրես քո Տեր Աստծուն քո ամբողջ սրտով եւ քո ամբողջ հոգով եւ քո ամբողջ զորությամբ եւ քո ամբողջ մըտքով. եւ պիտի սիրես քո ընկերոջը, ինչպես քո անձը» (Ղուկ. 10: 25-27):

Բանկային գաղտնիքը բանկային գաղտնիք, բայց Հայաստանի քաղաքացիները մի օր պիտի իմանան, թե Արցախում 315 մլրդ դրամ (մոտ 800 մլն$ ) վարկերը ովքեր են ստացել: Այն ձևավորվել էր, մարտակերտցի ու հադրութեցի ուսուցիչների սպառողական վարկերի հաշվին, թե՞ առյուծի մասը օլիգարխատի գրպանն էր գնացել:

«Անտարեսը» պարզաբանում է, որ Մայրենիի 3-րդ դասարանի դասագրքի կազմի վրա ՀՀ դրոշը միտումնավոր չի այրվում, այլ տեխնիկական սխալ է եղել տպագրության ժամանակ։

1979-ի խոր աշունն էր,նոյեմբերի կեսերը: Որոշեցի լուռ ու մեկուսի մի վայրում հանգստանալ, և ընտրությունս կանգ առավ կոմպոզիտորների դիլիջանյան հանգստյան տան վրա: Ամբողջ համալիրում ընդամենը 8-10 հանգստացող կար, և արդեն երկրորդ օրը հասցրել էի կարոտել մարդկանց էլ, աղմուկին էլ: Մե՜ղմ, թախծածոր արևամարքի տրամադրությունը պարուրել էր ձմեռնամուտի անտառը,և աշնանային քնքշանքը փոխել անորոշ տաղտուկի: Մտածում էի հանգիստս ընդհատել և քաղաք վերադառնալ: