«Հայաստանն առանց Նիկոլի», «Նոր տարին առանց Նիկոլի», «Նիկոլ, հեռացի՛ր», «Նիկոլ, թող գնա՛»… Պետական դավաճանի կողմից կապիտուլյացիոն հայտարարությունը ստորագրելուց հետո հաճախ կարելի է լսել ու կարդալ այս կարգախոսները: Բայց, ի՞նչ է, «հալվա, հալվա» ասելով մարդու բերանը կարո՞ղ է քաղցրանալ։
Նիկոլն ինքնակամ հրաժարական տվողը չէ: Բավականաչափ ճանաչում եմ ՀՀ վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնողին, ինչպես ասում են նման դեպքերում, նրա կաշին դաբախանից գիտեմ, հետևաբար կարող եմ ասել` թող որևէ մեկը նրա հրաժարականի պատրանքը չունենա: Հրաժարական չի տալու մի շարք պատճառներով, որոնցից կնշեմ ընդամենը մի քանիսը:
Հրաժարական չի տալու, որովհետև շատ լավ հասկանում է, որ դրանից հետո ինքը և իր ընտանիքը չունեն անվտանգության երաշխիքներ, որ առնվազն ինքը կարող է ենթարկվել հայերի դատ ու դատաստանին, վրեժին, առնվազն քրեական պատասխանատվության կանչվել ու կանգնել դատարանի առջև:
Հրաժարական չի տալու, որովհետև լինելով պետական դավաճան, Արցախի, Հայաստանի ու հայ ժողովրդի նկատմամբ իր չարագործությունները դեռ սոսկ մասնակիորեն է իրագործել:
Հրաժարական չի տալու, որովհետև հայ ժողովրդի հանդեպ այն ահավոր հանցանքը գործելուց հետո, որը նա գործեց, որպես ներկայիս իրավիճակի թիվ 1 պատասխանատու, կարող է հրաժարական տալ միայն զղջում, բարոյականություն, կտոր մը խիղճ, գութ, պատասխանատվության տարրական զգացում ու տարրական հայրենասիրություն ունեցող մարդը, իսկ Նիկոլը հաստատապես այդպիսին չէ:
Հրաժարական չի տալու, որովհետև երևի բացի միայն իր երեխաներից (նույնիսկ սրան էլ եմ կասկածում), սրբություն չունի, եթե մեկն ատրճանակը պահի իր և կնոջ վրա և ասի` ընտրություն կատարի, գրեթե կասկած չունեմ, որ նախընտրելու է իր ողջ մնալը, և Աննան էլ այդ մասին, կարծում եմ, գիտի: Համենայն դեպս, հայրենիքը և հայ ազգը Նիկոլի համար սրբություններ չեն: Ոչ էլ Աստված ունի, որովհետև աստվածապաշտ և աստվածավախ մարդն այսպես չէր կարող վարվել իր հայրենիքի ու ժողովրդի հանդեպ: Եթե ունի Աստված, ապա նրա աստվածը, դատելով Նիկոլի արածից, չարածից, վարքից, վարմունքից, վարած քաղաքականությունից, Քրիստոսը չէ, այլ նրա ախոյանը` Սատանան:
Նիկոլը երբեք հրաժարական չի տա հանուն հայրենիքի, հանուն Արցախի և Հայաստանի փրկության: Կրկնում եմ` հայրենիքը Նիկոլի համար սրբություն չէ: Ապացույցը թեկուզ այն, թե նա 2018 թ. ապրիլին ինչ հայտարարեց և ինչ էր պատրաստվում անել ապրիլի 24-ին Հայոց ցեղասպանության զոհերի հուշահամալիրում, եթե Սերժ Սարգսյանը կառավարության կողմից ծաղկեսպսակ դնելու համար համարձակվեր ոտք դնել այնտեղ:
Եթե ոմանք մոռացել են, հիշեցնենք` Նիկոլը հայտարարեց, որ «թավշյաների» իր խմբի հետ միասին արգելափակելու է, թույլ չի տալու ՀՀ վարչապետի մուտքը Ծիծեռնակաբերդ: Պատկերացնում եք, չէ՞, թե ինչ կլիներ, եթե Սերժ Սարգսյանն ապրիլի 23-ին հրաժարական չներկայացներ և կառավարական պատվիրակության հետ 24-ին գնար այնտեղ, փորձեր իր թիկնազորի, ոստիկանության, ներքին զորքերի կամ ԱԱԾ հատուկ նշանակության ջոկատայինների միջոցով ճանապարհ հարթել: Անվարան կարելի է ասել, որ կլիներ բախում մի քանի հազար հոգու միջև, հարյուրավոր զոհերով ու վիրավորներով աննախադեպ արյունահեղություն, որի համեմատ «Մարտի 1»-ը չնչին ծեծկռտուք կթվար:
Ավելին` սկիզբը կդրվեր քաղաքացիական պատերազմի, երկրի ներքին իրավիճակը լիովին դուրս կգար վերահսկողությունից, և սահմանին զորք ու ռազմական տեխնիկա կուտակած, կազմ ու պատրաստ սպասող Ադրբեջանի զինված ուժերը կներխուժեին Արցախ և Հայաստան:
Բացի վերոնշյալից, Եղեռնի հուշահամալիրում մարդկանց մեծ խմբերի միջև բախումը և արյունահեղությունն անպատվության անջնջելի խարան կլինեին մեր ողջ ազգի համար, Թուրքիան և Ադրբեջանը կասեին` սա չե՞ք, ուրեմն ձեզ հասնում էր ցեղասպանությունը: Բայց Սերժ Սարգսյանը հրաժարական տվեց։
Նիկոլը հիմա է փորձում սադրել քաղաքացիական պատերազմ` դրանից բխող բոլոր աղետալի հետևանքներով հանդերձ, այսինքն` իրականացնել այն ծրագիրը, որը 2018 թ. ձախողվեց Սերժ Սարգսյանի զիջելու շնորհիվ, այն ծրագիրը, որի համար Արևմուտքի հայտնի ուժերն իրեն էապես նպաստել են իշխանությունը զավթելու հարցում:
Գոնե հիմա ոմանք հասկացա՞ն, թե իրականում ով է ՀՀ վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող, դերասանաբար գերհայրենասերի կերպարի մեջ մտած, պատերազմից առաջ, պատերազմի օրերին և այժմ ազգային անվտանգության և հայրենիքի պաշտպանության առումով մի շարք կարևոր գործողություններ չկատարած ու չկատարող, հակառակը` վերոնշյալի և ազգային շահերի առումով դրանց դեմ գործողություններ իրականացրած և իրականացնող պետական դավաճան Նիկոլ Փաշինյանը։
Ի դեպ, վերջերս ԱԺ-ում կայացած լսումների ժամանակ Նիկոլի` հրաժարական չտալու և քաղաքացիական պատերազմ հրահրելու հարցում, կարծում եմ, միանգամայն ճիշտ հետևություն է արել «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանը:
Իսկ Նիկոլին կարելի՞ է պարտադրել հրաժարական: «Հայրենիքի փրկության շարժումը» Հանրապետության հրապարակում այսօր ժամը 12-ից մեծ հանրահավաք է հրավիրել, հայտարարել համազգային անհնազանդության միջոցառումների, վճռական գործողությունների օր:
Հայաստանի մի քանի բնակավայրերի առանձին փողոցներում, խաչմերուկներում քաղաքացիական անհնազանդության միջոցառումներ էր կազմակերպել, փակել այդ փողոցները, խաչմերուկները: Մասնակիցների քանակը հանրության մեծամասնությանը երևի պարզ է արդեն։ Որոշ տեղերում ոստիկանությունն ուժ գործադրեց, հեշտությամբ բացեց փակված ճանապարհները, փակողներին էլ բերման ենթարկեց ոստիկանության բաժիններ, բաժանմունքներ։
Ընդդիմության, «Հայրենիքի փրկության շարժման» թերևս խոշոր սխալն է, որ Նիկոլին հրաժարականի համար ավելի վաղ չտվեց վերջնաժամկետ (սոսկ ձևական կողմը պահելու համար, ձևական, որովհետև, կրկնում եմ, Նիկոլը հրաժարական տվողը չէ), իսկ քաղաքացիական անհնազանդության միջոցառումները չսկսեց գոնե դեկտեմբերի 5-ից, օգտագործելով այդ օրը Ազատության հրապարակում հավաքվելուց հետո երթին մասնակցող ու նման միջոցառման համար մարդկանց միգուցե բավարար քանակը:
Մի պահ պատկերացնենք, թե «Հայրենիքի փրկության շարժմանը» մարդկանց մեծ քանակի շնորհիվ այսօր հաջողվի փակել հանրապետության գրեթե բոլոր քաղաքային բնակավայրերի բոլոր հիմնական ճանապարհները, միջքաղաքային ու միջպետական մայրուղիները, դասադուլն ու գործադուլը, իրոք, համահայաստանյան, զանգվածային և երկարատև բնույթ ունենան: Հետո՞… Նիկոլը հրաժարական կտա՞։ Անձամբ ես վստահ չեմ այդ հարցում:
Նիկոլն այն մարդն է, որը, ի տարբերություն Սերժ Սարգսյանի, այդ դեպքում կարող է մտածել` ոստիկանության ուժերը չեն բավականացնում, ոչինչ, ճանապարհների շրջափակումը թող շարունակվի, մարդիկ այնքան անհարմարություններ, նեղություններ կրեն, որ երկարատև շրջափակումից դժգոհ, զայրացած վարորդներն իրենք բացեն ճանապարհները, թող ժողովրդի մի մասն ինքը բախվի մյուսի հետ, թող իրար ուտեն, իրար գլուխ ջարդեն, ես հրաժարական չեմ տա, կշարունակեմ ընտանիքիս ու քաղաքական թիմիս հետ վայելել, իրականացնել հայակործան իմ առաքելությունը: Ահա թե ով է Նիկոլը, լավ ճանաչեք նրան ու թե ուրիշ ճար գիտեք, ավելի ճիշտ, թե ուրիշ ճար գիտենք, մտածենք այդ ուղղությամբ։
Զգուշացում ՀՀ գլխավոր դատախազին և ԱԱԾ ղեկավարությանը` Հայաստանում քաղաքացիական բախումներ կամ քաղաքացիական պատերազմ թույլ տալու, չկանխելու դեպքում իրենք Նիկոլ Փաշինյանի հետ հավասարապես պատասխանատու են լինելու դրա համար:
Արթուր Հովհաննիսյան