Պակիստանցին Թեհլերյանի
արձանի մոտ Ղուրան է կարդում։
Ռուսը՝ Հյուսիսային պողոտայում,
Պուշկինի՝ «Ճանապարհորդություն դեպի Էրզրում»։
Ուկրաինացին Գետառի աջ ափին ասում է՝
ինչքան զենք պետք է, կտա՛նք ազերուն։
Իմ գրականագետ ընկեր Թադևոս Խաչատրյանն ասում է՝
ինչ գրում ես, զիբիլ է,
որովհետև Ղուրանը Հակոբ Մովսեսի գրպանում է,
որովհետև Պուշկինն ասել է (կամ չի ասել)՝
դու ճորտ ես, վախկոտ ես, հայ ես դու։
Որովհետև Ուկրաինան զարմանալի երկիր է:
-Ինչքան զարմանալի պոետ
ու զարմանալի գրականագետ են
Հակոբ Մովսեսն ու Թադևոս Խաչատրյանը,-կասեր չանախչեցի Պարույր Սևակը:
Նորայր Գրիգորյան