(Քոնը, որ չունես, չուպաչուպսին պտի կանչես, որ բեմում ուռի։
Կամ էլ Թանկյան Սերժիկին, որ թաք ոտքի վրա կանգնած բախտի արագիլը երգի։)
Ա. Խաչատրյանի անվան լարային քառյակի յուրաքանչյուր երաժիշտ ստանում էր 55 հազար դրամ։
Կեղտոտ՝ մի 75:
Ամիսն անում էր 300 հազար դրամ։
Տարին 3 միլիոն 600 հազար դրամ։
Վճարման երկու տեսակները նշված են։
3-րդ, 4-րդ չկար։
Էլ չասեմ, որ երաժիշտները երիտասարդ, ուժեղ ու տաղանդավոր կատարողներ էին։
Քառյակը,լավագույն ավանդույթների կրողը լինելով, աշխարհում մնում էր եզակի հայկական ու մի քանի սերունդ դաստիարակեց և ապագա երաժիշտների ուղղորդեց կոնսերվատորիա:
Հիմա ու՞ր է։
Փակվեց։
Հիմա ու՞մ են կանչում երգելու… ք
Քոնը չունես, ուրեմն՝ Չուպաչուպս գելխեղդիչին։
Արթուր ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ