«Այս երգն իմ մասին է»

«Տրամադրություն», «Ուրիշ քաղաքում», «Հին հետքերով», «Քաղաքից քաղաք»…Հեղինակային երգի սիրահարներին Լիլիթ Բլեյանը ծանոթ է այս երգերով: «Առաջին ձայնասկավառակը թողարկվել է մեկ տարի առաջ, կոչվում է «Ուրիշ քաղաքում»:

«Ձայնագրված ու «լույս տեսած» երգերս արդեն 12-ն են:
2012-ին ձայնագրել եմ երկու իսպաներեն երգ, ևս մեկը՝ անգլերեն, գրեթե պատրաստ է, կվերջացնեմ տոներից հետո: Իսկ Ծննդյան տոներին (հուսով եմ՝ ոչինչ չի խանգարի) լսողին կհանձնեմ «Ծննդյան գիշեր» երգը՝ միանգամից երկու տարբերակով՝ հայերեն ու անգլերեն»,- մեզ հետ զրույցում ասաց երաժիշտ, լրագրող, հաղորդավարուհի Լիլիթ Բլեյանը:

-Խորխե Լուիս Բորխեսը ինչ-որ առիթով հիշում է, որ երիտասարդ հասակում երազել է իր առաջին 100 ընթերցողների դեմքերը տեսնել:
Հեղինակային երգերը, կարծում եմ, քիչ, բայց հավատարիմ ունկնդիր ունեն: Ովքե՞ր են ձեր երկրպագուները, ուզո՞ւմ եք իմանալ նրանց ով լինելը:
-Ես առաջին 100-ին անուններով գիտեմ, ծանոթ եմ, շատերի հետ՝ մտերիմ: Վախենում եմ «երկրպագու» բառից, դժվարությամբ եմ այդ բառը գործածում իմ երգերի, առավել ևս՝ իմ վերաբերյալ: Ամեն դեպքում, այդ 100-ն արդեն «պաշտոնապես» ամրագրված են իմ Facebook-յան նոր էջում, էլ այդ փաստից ոչ մի տեղ չեն փախչի:
-Կարծում եմ, մեկ երգը կարող է հայտնի դարձնել երգչին: Ձեզ ո՞ր երգով սկսեցին ճանաչել ու սիրել:
-Իմ դեպքում դա երևի հենց առաջին ձայնագրված երգն էր՝ «Սպասող գնացքները»: Եթե երգերիցս մեկ ուրիշը առաջինը ձայնագրվեր, չգիտեմ, կունենա՞ր նույն հաջողությունը: Ես ուրախ եմ, որ շատերը նախընտրում են տարբեր երգեր իմ երգացանկից, հաճախ ինձ գրում են, թե` որ երգն ինչո՞ւ է իրենց համար առանձնահատուկ: Թեպետ «հայտնի» բառն էլ է, գոնե առայժմ, ինձ համար այդ դժվար բառերի շարքից:
Հիմա, ի դեպ, սկսում եմ աշխատել մի երգի վրա, որը կարող է այդ «մեծ հաջողությունն» ունենալ, եթե ստացվի այնպիսին, ինչպիսին ես իրեն պատկերացնում եմ:
-Ինչպե՞ս է վերնագրված այդ երգը:
-Դեռ չեմ կարող ասել, քանի որ աշխատանքային վերնագիր է, ընթացքում կարող է փոխվել, ինչպես հաճախ լինում է իմ երգերի հետ:
-Երգը հիշողությո՞ւն ունի:
-Երգը հաջողված է այն ժամանակ, երբ դառնում է լսողի անձնական սեփականությունը: Երբ լսողն այն ընկալում է որպես իր սեփական կյանքից մի հատված, իր անձնական ապրումների արտացոլումը: Երգ գրելիս` ես չեմ մտածում լսողի մասին: Բայց հետո ստացվում է այնպես, որ լսողներից ոմանք ինձ ասում են` այս երգն իմ մասին է: Ու այդ պահից սկսած՝ ես հասկանում եմ, որ երգն արդեն ունի իր ճանապարհը, այն արդեն այնքան էլ իմը չէ: Այդ պահից սկսած` ես արդեն իրավունք չունեմ, ասենք, որևէ բառ այնտեղ փոխել, արդեն ավելի զգույշ պետք է լինեմ ամեն նոտայի հետ:
-Հավատո՞ւմ էիք Ձմեռ պապիկին, երբ փոքր էիք:
-Այո, ընդ որում՝ շատ երկար:
-Ի՞նչ եք խնդրում Ձմեռ պապիկից:
-Դե, Ձմեռ պապիկից այլևս ոչինչ չեմ խնդրում, իսկ, ասենք, Նախախնամությունից խնդրում եմ բավականին ստանդարտ բաներ, որ մտերիմներս հնարավորինս երկար, հնարավորինս խաղաղ ու «անհնարինս» առողջ ապրեն իմ կողքին: Ոչ մի հետաքրքիր բան: Անձամբ իմ համար էլ եմ, իհարկե, խնդրում, որ երգ գրելն ու երգելն, ի վերջո, դառնա իմ հիմնական զբաղմունքը:
-Ամանորյա Երևանը սիրո՞ւմ եք:
-Երևանի ամանորյա հանդերձանքի մասին այնքան գրվեց այս տարի, որ ավելորդ եմ համարում ինքս էլ ավելացնել: Ընդհանրապես, սիրում եմ, երբ տոնն անկեղծ է տոնվում, և Ամանորը Երևանում հենց դրանով է առանձնահատուկ` մարդիկ իրոք սիրում են այդ տոնը: Անգամ երբ չեն կարող կամ չեն ցանկանում տոնական սեղան պատրաստել, միևնույն է, սպասում են, ինչ-որ անձնական էմոցիաներ են դնում այս տոնի մեջ:
-Գրում եք տարբեր քաղաքների մասին, այդ քաղաքներում Ամանորն ուրի՞շ է:
-Ամանորյա քաղաքներից տեսել եմ միայն Երևանը, դեռ երբեք Հայաստանից դուրս չեմ դիմավորել Նոր տարին, իմ ճամփորդություններն առավել հաճախ բաժին են հասնում ավելի տաք ամիսների: Չտեսածիս մասին խոսել չեմ կարող:
-Իսկ ձեր երգերի քաղաքներն ինչո՞վ են առանձնանում:
-Ամեն ինչի մեջ մենք փնտրում ենք մերը: Ամեն նոր, օտար քաղաքում փնտրում ենք մերը: Ու, որքան էլ տարօրինակ է, հաճախ գտնում ենք: Հենց այն քաղաքները, որտեղ մենք գտնում ենք ինքներս մեզ, մեզնից մի հատիկ, հենց դրանք են դառնում մեզ համար կարևոր ու հարազատ: Մարդու ճանապարհը տանում է միայն մի տեղ՝ դեպի իրեն: Ոմանք՝ երջանիկները, կարողանում են գտնել ճիշտ ճանապարհն ու հասնում են իրենք իրենց մոտ: Տարբեր քաղաքներով, տարբեր մայրցամաքներով, ամեն տեղ գտնելով իրենց մի մասնիկը՝ ամբողջանում են, գտնում են իրենք իրենց: Հուսով եմ, որ 2013-ին՝ անկախ իմ այցելելիք քաղաքների քանակից, իմ անձնական խճանկարն էլ մի քիչ ավելի կամբողջանա:
-Հեղինակային կատարողներից ո՞ւմ երգերն եք լսում ինքներդ:
-Սիրում եմ, բնական է, Ռուբեն Հախվերդյանի երգերը, գլխումս հաճախ պտտում եմ: Սիրելն այստեղ սխալ բառ է, դրանք վաղուց իմ «անձնական» երգերն են: Վերջերս սկսել եմ լսել Արեգ Նազարյանի երգերը:

Զրույցը` Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ