Պատկերացնու՞մ եք, եթե Արմեն Աշոտյանի կրթության և գիտության նախարար եղած ժամանակ սեպտեմբերի 1-ին դպրոցում չլինեին դասագրքեր։

Գիտելիքի օրն է։ Եվ հնամյա ազգս, որն իր դիցաբանության մեջ ունի դպրության Տիր Աստված... Որ հազարամյակներ առաջ խորացել է տիեզերքի գաղտնիքների մեջ... Որ համաշխարհային քաղաքակրթությանը տվել է բազմաթիվ անջնջելի անուններ... Որ... Որ... Որ... Եվ այսօր՝ խեղճացած ու անզոր:

Մենք ուրացանք ու ձեզ բացակա դրեցինք, տղերք: Մենք չքայլեցինք ձեր ոտնահետքերով, որովհետև ոտնահետքեր չունեիք...

Հոգեբանության մեջ կա «Պիգմալիոնի էֆեկտ» հասկացություն, որի հիման վրա մի շարք փորձեր են կատարել։ Դրանցից ամենահետաքրքիրը ամերիկացի հոգեբան Ռոբերտ Ռոզենթալն է արել...

Մօտաւորապէս ժամը երկուսն էր, երբ բուֆէտին մօտեցաւ մի կառք, որից իջան երկու ռուս ինժեներներ ու Թիֆլիսին յայտնի կուրտիզան գեղեցկուհի Ս. Գօրնիկովան: Այդ բարձրահասակ, սև թաւիշէ երկար շլէյֆով, սև զգեստ հագած, շքեղ մազերը փոքրիկ սև գլխարկի տակ ճաշակով կահաւորած փայլուն կինը, որի ետևից ընկած էր ամբողջ Թիֆլիսը, իր թզուկ կավալէր ինժեներների ուղեկցութեամբ անցաւ մեր սեղանի մօտ, զննեց մեզ իր լօռնէտով և յետոյ դիմեց իր ուղեկցողներին՝ ասելով. "Այստեղը անյարմար է նրանց քէֆի համար, որին կը խանգարեն այստեղ նստող արմեաշկաները":

Ինձ համար ազատության բացարձակ դրսևորումն էն ա, երբ օտար քաղաքում դուրս ես գալիս փողոց, քեզ ոչ ոք ոչ ճանաչում ա, ոչ նկատում, ու սկսում ես հետևել մարդկանց։ Դրանից ավելի հետաքրքիր կինո չկա...

Բոցավառ ամառվա շոգերում հոգեմաշ աշունը՝ անշշուկ, անտրտունջ տարածվում, հանդիպում՝ ժպտում է, սիրալիր շուլալվում, խայթում է, համբուրում՝ մեր մահն է երազում...

Ոչխարն ասաց մի օր գայլին. -Քեզ կլծեմ մեր հին սայլին ու կքշեմ, այնքա՜ն, գիտե՞ս, որ բեռի տակ շունչդ փչես:

Մի ուրվական շրջում էր Արցախի փողոցում ու բղավում. -Երազա՜նք եմ վաճառում, երազա՜նք եմ վաճառում...

Ոչ Վրեժը կա՝ Իսրայելյան, ոչ Սասունիկը՝ Թորոսյան, ոչ Աֆօն՝ Ֆրիկը Ներսիսյան, միակ մարդն այս սև ու սպիտակ աշխարհում, որ ինքն իրենից ամաչել գիտեր։