-Բարև՛ Հայաստան: -Բարև՛ Անգլիա: -Ո՞նց ես, Հայաստա՛ն ջան: -Մերսի՛, լավ եմ, Անգլիա ջան:

Բեհաէդդին Շաքիր (1874, Ստամբուլ- 1922, Բեռլին), թուրք քաղաքական գործիչ, հայերի ցեղասպանության գլխավոր հանցագործներից, «Միություն և առաջադիմություն» կուսակցության 2-րդ քարտուղար.

Մարդ ինչքա՜ն պետք է անդարդ ու անտարբեր լինի, որ Արցախը 200 օրից ավել բլոկադայի մեջ լինի, հումանիտար աղետի շեմին լինի, Եռաբլուրում հայ նահատակների հուղարկավորություն լինի, բայց ինքը էդ նույն պահին ավտոբուս նստելու և պատկերասրահ այցելելու էժան քարոզչությամբ զբաղվի։

Ասում եք Կարսն ընկավ առանց կրակոցի: Իսկ ինչո՞վ էին կրակելու:

էռատոն ու վիժվածքն էսօր իրենց դրսի տերերին ցույց էին տալիս, որ այս երկրում, առնվազն, անարգելք շարժվելու չափ լեգիտիմություն ունեն:

...Եվ այստեղ՝ բետոնի, ապակու, ասֆալտի տիրակալության մեջ, վիթխարի երկնաքերների լաբիրինթոսում, ուր միշտ ինչ-որ միջանցիկ սառը քամիներ են խաղում, հաճախ եմ մտածում, թե ինչո՞ւ Նոր Արաբկիրը ժամանակին չկառուցեցին Երևանից հեռու, այնքան հեռու, որ չլուծվեր քաղաքին, շարունակեր ապրել իբրև ուրույն մի աշխարհ՝ հին Արաբկիրից բերած իր վարք ու բարքը, իր կենցաղը, իր բարբառը, դարերով գոյացած իր ավանդույթները հնարավորին չափ պահպանելով:

Դարեր շարունակ նույն լալահառաչ ողբերգն ենք լսում` մեզ նախանձում են և նպատակաուղղված մեզ վերացնում են։

Իհարկե Արցախից ու Արարատից հրաժարվելը հանուն քաղաքացիների է, բայց հանուն Թուրքիայի ու Ադրբեջանի քաղաքացիների։

Էդմոն Մարուքյանի գրառման կապակցությամբ. տարաբնույթ մտքեր արտահայտելուց առաջ, սովորեք տեքստ կարդալ:

Ամեն ինչ թարս է. պատերազմը տանուլ տվածին սարքում են հերոս, տալիս են գեներալական աստղեր, հետո բաքսի գողանալու համար բանտարկում են: