Ադրբեջանական ֆոբիաներն ու հայկական «Ոսկե ծիրանը»

Լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ, անդրադառնալով «Իրատես de facto»-ի հարցին` «Այս տարի «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնում կցուցադրվի՞ ադրբեջանական ֆիլմ և ինչպե՞ս են մեր «հարևան» երկրի ռեժիսորներն արձագանքում միջազգային կարևոր այս իրադարձությանը», փառատոնի տնօրեն Հարություն Խաչատրյանն ասաց, որ ադրբեջանցիները միջազգային տարբեր կոմիսարների և էմիսարների միջոցով ֆիլմեր են ուղարկում, ասենք` Խոջալուի մասին և դրանք մերժվում են` ոչ միայն պրովոկացիոն և քաղաքական բնույթի համար: «Գեղարվեստական, պրոֆեսիոնալ որակն այնքան ցածր է, որ դրանց մասին նույնիսկ չարժե խոսել»,-հստակեցրեց փառատոնի տնօրենը:- Երբեմն վերցնում ենք ֆիլմեր, պայմանով, որ ռեժիսորը անպայման ներկա լինի ցուցադրմանը: Հիմնականում չեն գալիս և ստիպված ենք լինում չներկայացնել: Բայց միջազգային փառատոնի օրենքներից ելնելով` պետք է ընդունենք դրանք, նայենք և որոշենք` համապատախանո՞ւմ են «Ոսկե ծիրանի» պահանջներին, թե՞ ոչ»: Այս տարիների ընթացքում հրավիրվել են 5-6 ադրբեջանցի ռեժիսոր, ոչ մեկը չի համարձակվել գալ: Միայն մի ֆիլմ է ցուցադրվել, այսպես ասած` նավթ ունենալու դժբախտության մասին, ուր պատկերվում է, թե ինչ ստորություններ, ինչ հանցանքներ են կատարվում, աղքատների ինչ շարան կա այնտեղ ապրող հասարակ ժողովրդի մեջ: Ադրբեջանում դա չեն ցուցադրի, Հարություն Խաչատրանի խոսքով` շատ ավելի լավ է, որ ցուցադրենք մենք և իմանանք, որ նախանձելի չէ այդքան նավթ ունենալը, մանավանդ, ունեցածը սխալ օգտագործելը:

Այս տարի կցուցադրվի Մուրադ Իբրահիմբեկովի Մոսկվայում նկարահանած «Ավելի լավ եղբայր չի եղել» ֆիլմը, եթե ռեժիսորը ժամանի Հայաստան: Փառատոնի տնօրենն ընդգծեց, որ ֆիլմը չի վնասում ոչ ազգամիջյան հարցերին, ոչ արվեստին: «Բայց վստահ չեմ, որ կհամարձակվեն գալ,-ասաց նա:- Ոչ թե Հայաստանից են վախենում, այլ իրենց սպասվող «դատաստանից», քանի որ նորից գնալու են Ադրբեջան»: Թվում է, թե միջազգային փառատոնը պետք է շրջանցի քաղաքականությունը, ունենա գնահատականներ արվեստի և կինոլեզվի: Բայց, ինչպես նկատեց Հարություն Խաչատրյանը, մշակույթի մարդիկ էլ մշակույթի սահմանապահներն են: Պետք է ճիշտ պահպանել այդ սահմանները, որ վայրենի, արվեստի հետ ոչ մի առնչություն չունեցող երևույթները` երգեր, պարեր, ֆիլմեր, հոլովակներ, չմտնեն Հայաստան, ամեն օր չպտտվեն և հայ արվեստագետները չկրկնօրինակեն դրանք:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ