Ճգնաժամի փաստը խոստովանվում է, լուծումներ չկան

«Հայաստանի Հանրապետության իշխանությունները պետք է թուլամորթ չլինեն ու պահանջեն Ռուսաստանի Դաշնության իշխանություններից, որ Հայաստանի տարածքում հանցանք կատարած հանցագործին դատեն հենց Հայաստանում, այդ երկրի օրենսդրության համաձայն»,- այսպիսի կարծիք ունի ռուսաստանցի ընդդիմադիր գործիչ Բորիս Նեմցովը: Սակայն անկեղծորեն խոստովանենք, որ այս կարծիքը ռուսական քաղաքական վերնախավում դոմինանտ չէ: Այնտեղ Գյումրու միջադեպը կամ ընդհանրապես չի քննարկվում, կամ էլ քննարկվում է բացառապես ռուսական շահերի համատեքստում: Նույնիսկ իշխանական վերնախավերում չեն հերքում, որ Գյումրու սպանդը, դրա հետևանքները, մասնավորապես՝ ոճրագործի իրավազորության հարցը որոշակի ճգնաժամ են հարուցել երկու երկրների հարաբերություններում: Համենայն դեպս, առաջացել է վստահության լուրջ ճգնաժամ, որի գոյության հերքումն այլևս համարժեք չի ընկալվում: Ի դեպ, նույնիսկ պաշտոնական լրահոսը գալիս է հաստատելու այս վարկածը: Երեկ հեռախոսազրույց է կայացել Հայաստանի ու Ռուսաստանի նախագահներ Սերժ Սարգսյանի և Վլադիմիր Պուտինի միջև. զրույցի թեման եղել է հենց Գյումրու միջադեպը: Տարածված պաշտոնական հաղորդագրությունը հենց քարոզչական նշանակություն ունի, որի նպատակն այն է, որ թուլացվի հասարակական լարվածությունը, բարենպաստ ֆոն ստեղծվի, թե Հայաստանի ու Ռուսաստանի իշխանությունների միջև կա փոխըմբռնում: Մյուս կողմից` հեռախոսազրույցի մասին տարածված պաշտոնական տեղեկատվությունն այդպես էլ լույս չի սփռում հիմնական հարցի վրա՝ արդյո՞ք քննարկվել է Պերմյակովին Հայաստանի իրավապահներին հանձնելու հարցը: Ըստ ամենայնի, այս հարցը քննարկվել է, այլապես զրույցն ինքնին անիմաստ կդառնար, սակայն որոշակիության բացակայությունը հուշում է, որ ռուսական կողմը մնացել է իր դիրքորոշմանը: Մյուս խնդիրը, որն առնչություն չունի երեկվա հեռախոսազրույցի հետ, այն է, որ հանցագործությունից անցել է մեկ շաբաթ, սակայն մեզ անհայտ է հանցագործության մոտիվացիան, ու տակավին անհասկանալի է մնում, թե ինչու պետք է մի ամբողջ ընտանիք դառնար ռուս զինվորի ագրեսիայի զոհ: Քննության շուրջ տիրող այս մշուշը միայն խորացնում է հասարակության կասկածները՝ նրա գիտակցության մեջ ուղղակի կապ ստեղծելով հանցագործին Հայաստանին չհանձնելու և հանցագործության չհայտարարված մոտիվացիայի միջև:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եվրոպա գնացող բոլոր ճանապարհները տանում են… Մոսկվա
• ՀՅԴ ուղեգիծը կմնա անփոփոխ
• Մեր դիվանագիտությո՞ւնն է անորակ, թե՞ մենք չունենք դաշնակիցներ
• Եթե չենք ուզում հայ-ռուսական հակադրություն, պետք է վերանայվեն այսօրվա հարաբերությունները
• Երեք ինքնահավան նախագաների պատանդ, Հայաստանս
• Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
• Պատերազմ է, որին ներկա է միայն բանակը
• Մեր կառավարությունը զուրկ է կանխատեսելու, պլանավորելու ռեսուրսից
• Խորհրդարանն ալեկոծ էր, բայց նոր ոչինչ չիմացանք
• Պուտինի խոսնակի վերջակետը. մեր պահանջը մերժված է
• Հայաստանի տնտեսության զրոյական վիճակը
• Անտարբերության վիրուսը
• Աղքատության ու նվաստացման հետևանքը
• Ո՞վ է դատելու ոճրագործին
• Այնքան թանկ ու կորսված կյանքը
• Անօրակարգ խորհրդաժողով՝ կոնկրետ նպատակով
• Մեր սգի ու խեղճության շաբաթը
• Մնանք սպասող Բյուրոյի խաբարին
• Ցինիզմի դրսևորում
• Ինչպե՞ս հաղթահարել հայ-ռուսական փակուղին

Մեկնաբանություններ