Արտաքին քաղաքականությունը չի կարելի վարել անձնական ճաշակին, անձնական պատկերացումներին, անձնական շահերին համապատասխան։

Հնարավոր է, որ կազմակերպական գիտության հիմնական դրույթների ուսումնասիրումը այսօրվա աշխարհը կառավարողներին ցույց տա, որ չնայած այն բանին, որ մի կողմից իրենց հանար հարմար է, որ Ֆրանսիայի, Մեծ Բրիտանիայի և Գերմանիայի նման նախկինում առաջին կարգի հզորության երկրներն ունենան կառավարելի ղեկավարներ, բայց, մյուս կողմից էլ, նման իրավիճակը պարունակում է գլոբալ մասշտաբի անկառավարելի ռիսկեր մոլորակի մասշտաբով, քանի որ նրանք, լինելով թույլ ղեկավարներ, իրավիճակի արագ փոփոխությունների պայմաններում չեն կարողանում ադեքվատ պատասխաններ գտնել ընթացիկ մարտահրավերներին։

Հսկայական Ուկրաինան, 50 մլն բնակչությամբ, մտավ Ամերիկայի հովանոցի տակ' ընդդեմ Ռուսաստանի, ու տեսանք արդյունքը։ 2.5 տարվա ընթացքում Ռուսաստանը քանդեց այդ երկիրը՝ գրավելով դրա տարածքի հսկայական հատվածը, թեպետ ամբողջ Արևմուտքը փող ու զենք էր մատակարարում։

Ելնելով սիստեմային ու կայունության տեսակի նկատառումներից և իմանալով, որ միաբևեռ աշխարհը ներկա պայմաններում երկար կյանք չի ունենա, այսինքն, աշխարհը ձգտելու է դեպի նոր սառը պատերազմ՝ որպես գլոբալ կատաստրոֆայից խուսափելու յուրատեսակ կիսակայուն միջոց, դարձյալ բաց կմնա այն հարցը, թե գլոբալ կայունության տեսանկյունից ապագա ոչ միաբևեռ աշխարհում ուժային կամ, ավելի ճիշտ, ազդեցիկության բևեռների ո՞ր թիվն է ավելի հավանական։

...Սարոյանը պատմեց. -Օր մը, երբ Արամը 4-5 տարեկան էր, սենյակիս մեջ կգրեի: Չէի տեսնար, որ դուռ բաց է, ու Արամ ինձի կդիտե: Չեմ գիտեր, թե այդ պահուն ինչ խենթ բաներ ըրած եմ, որ տղաս, արցունք աչքին, մոտեցավ ինձի ու ըսավ. «Հայրիկ, ինչո՞ւ դու խենթ ես…»: Շատ մեղքըցա անոր: Այդպես է, գրելու ատեն կխենթընանք...

Եկեք ընդունենք մի պարզ իրողություն. Հայաստանում կա սեգմենտ, որը եթե անգամ Նիկոլն իրենց տունը հանձնի Ադրբեջանին, ապա իրենք միևնույն է Նիկոլին պաշտելու են։ Պատճառները շատ պարզ են։ Իրենք Նիկոլին համարում են իրենցը։

Միջազգային տարբեր դերակատարների` Հայաստանի ու Ադրբեջանի միջև «խաղաղության պայմանագրի» կնքման վերաբերյալ հնչեցվող լավատեսական ուղերձների ֆոնին, Թուրքիայից հիշեցնում են, որ դա ենթադրում է նաև «Զանգեզուրի միջանցքի» շուրջ համաձայնեցում:

Բայց այս Պուտինը տարօրինակ մարդ է` իր «ընկերոջ» ծնունդը պաշտոնապես շնորհավորել է ընդամենը 4 տարի առաջ, իսկ ռեկետյոր աննայի, առանց նստարանի հեծանիվ քշող (որի հետևանքով ցավեր է զգում), ամուսնու ծնունդն այս տարի շնորհավորել է:

Տասնամյակներ ի վեր, երբ Արևմուտքը խնդիրներ էր ունենում Թուրքիայի հետ, բարձրացնում էր Ցեղասպանության հարցը, երբ հարաբերությունները հարթվում էին, մոռանում էին այդ ամենը: Հիմա անգամ Իսրայելն է Թուրքիային սպառնում հայերի ցեղասպանությունն ընդունել:

Բնավ պատահական չէր, որ 4-րդ դարում Հայաստան ներխուժած պարսկական բանակը փորձում էր Իրան տեղափոխել հայ արքաների աճյունները: Հայաստանի թշնամիները կռիվ էին տալիս, անգամ, մահացած արքաների հետ, քանզի հասկանում էին՝ ժողովուրդը չի կարող ազգ դառնալ, եթե չունի էլիտա և իր հերոսական անցյալի մասին հիշողություն: