Գիտեմ, ապարդյուն է այս իշխանություններին որևիցե բան ասելն ու հատկապես որևիցե խնդրի մասին ահազանգելը։

Իշխանությունը չտեսին շլացնում է, գեղցուն՝ շփացնում, փողամոլին՝ փչացնում: Հայերիս պարագայում այս դեգրադացիան տեղի է ունենում երկրաչափական պրոգրեսիայով, և ունենում ենք չտեսորեն շլացած, գեղցիաբար շփացած, անհուսորեն փչացած իշխանիկներ: Ըստ այդմ, հայերս իրավունք չունենք իշխանություններ ունենալու:

Լսեք, թե ինչպես են մերժվում մեր՝ հայերիս իբր միջակ լինելու և ազգայինի կեղծ լինելու նարատիվները։ Վարողը, ամբողջականությունը լրացնելու համար, կարող էր նաև միջակների երկրորդ հիմնական նարատիվն էլ ասել՝ «ով էլ լիներ, նույնն էր լինելու»։

Դուք հնձան տեսե՞լ եք: Ես տեսել եմ, իմ պապական տան նկուղում: Հայրս ու հորեղբայրս ընտրանի խաղողը բերում, լցնում էին այնտեղ, բոբկացած մտնում էին մեջը ու սկսում էին տրորել հազարավոր ողկույզները, իսկ մենք` փոքրերս, հավաքվում էինք ծորակի մոտ և նայում էինք, թե ինչպես էր պղտոր, փրփրուն հյութը գուռից հոսում դույլերի մեջ:

Հայերը մ.թ.ա. ունեցել են տոմար։ Սկզբում, հավանաբար, օգտագործել են լուսնայինը, հետագայում անցել ավելի կատարելագործված՝ արեգակնային տոմարի։ Հայոց տոմարի սկզբնավորման մասին կան միայն կցկտուր տեղեկություններ։ Ենթադրվում է, որ հայոց հին արեգակնային տոմարը շարժական էր (12x30+5), և դրա հետևանքով խախտվել են ոչ միայն ամիսների ու տարվա եղանակների որոշակի համապատասխանությունները, այլև, որ շատ կարևոր է, եկեղեցական տոների, ծիսակատարությունների ժամանակները։

Հետաքրքիր է, նախ` 27 տարվա ընթացքում իրականում քանի՞ ամիս է սա ապրել Իջևանում:

Դավաճան Նիկոլի իշխանությանը մինչև 2021 թ-ը սպասարկող ադրբեջանագետուհի Տաթևը, ով 2018-ից մինչև 2021-ն աչքի էր ընկնում նիկոլամետ ու բավական անգրագետ մեկնաբանություններով, իսկ հիմա էլ դարձել է ընդդիմադիր, պարզվում է նոր է հասկացել, որ Ադրբեջանն իր ուզածներին հասնում է հենց Նիկոլի հակահայկական քաղաքականության շնորհիվ:

Մի երկու անգամ նշել եմ, մի հատ էլ հիշեցնեմ. ռուս խաղաղապահներին «Զվարթնոցից» հանել են բացառապես ԱՄՆ-ի պահանջով, որ ՀՀ մտնող օտարերկրյա քաղաքացիների տվյալների ու բեռների զննում ՌԴ-ի կողմից տեղի չունենա: Այդ շրջանակի՝ ՀՀ գալը առաջնահերթ կապված է Իրանի, Վրաստանի և ՌԴ-ի հետ:

Օգոստոսի 10-ն Արցախյան ազատամարտի անմահացած հերոս, հետախույզ Աշոտ Չախոյանի ծննդյան օրն է:

70 տարի առաջ լույս տեսած այս վեպը այն ժամանակ ընկալվում էր որպես գիտա-ֆանտաստիկ գրականություն և 1960-70 թթ. ընթերցողները դժվարությամբ կարող էին պատկերացնել, որ մեկ դար չանցած այն ամենը, ինչ նկարագրված է վեպում դառնալու է իրականություն ոչ միայն ԱՄՆ-ում այլև ողջ աշխարհում։