Ռազմավարական տեսիլք և ապագայի նկատմամբ երկարաժամկետ ռազմավարություն մշակող-ունեցող պետությունը ամեն ինչ ծառայեցնում է իր երկարաժամկետ նպատակներին հասնելու համար։

Այս թեմայի մասին ես շատ եմ խոսելու։ Երբ Հայոց բանակը հաղթանակած բանակ էր, երբ Հայաստանը ազատագրված և միասնական հող ու ջրով էր, բոլորը սիրում էին, բոլորը հպարտանում էին, բոլորը ուզում էին Հայրենիքում մի բան ունենալ, իսկ մի բանը կապիտալի տեսքով էր, ներդրումների տեսքով էր։ Այդ ժամանակ բոլորի համար մեծագույն պատիվ էր Հայոց բանակին մի բանով աջակցելը։

Այն իրավիճակներում, երբ հնարավոր ամենամեծ արժեքը՝ կյանքն է բախտախաղի դրվում, ապագայի կանխատեսումները ծայրահեղ դժվարանում են, քանի որ կյանքը բախտախաղի դրած մեկը ինչ ասես կարող է անել, ներառյալ՝ խելքից հեռու ու, հետևաբար, կանխատեսումների ոչ ենթակա քայլեր։

Շատ հաճախ պատրանքը շատ ավելի գայթակղիչ և համակրելի է լինում, քան՝ իրականությունը: Մարդկանց զգալի մեծամասնությունը գերադասում է ապրել պատրանքներով: Մեր օրերում սթափություն և համարձակություն է պետք իրականությունը ընկալելու և ընդունելու համար...

Խնդիրը քաղաքական լուծում չունի. 2019-ից եմ դա ասում: Խնդիրը չլուծելով՝ ՀՀ-ն կորցնելու ենք:

G7-ի երկրները պատրաստ են մինչև 200 միլիարդ դոլար ներդնել Կենտրոնական Ասիայում ենթակառուցվածքային նախագծերում, և Ղազախստանը նման նախագծերի իրականացման հիմնական ուղղություններից է։ Այս մասին Ղազախստանի փոխարտգործնախարար Նազիրա Նուրբաևայի հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարել է «Համաշխարհային ենթակառուցվածքների և ներդրումների համար գործընկերության ծրագրի» ԱՄՆ-ի հատուկ համակարգող Հելաինա Մացան։

Կյանքում ավելի հաճախ հանդիպում են մարդիկ (կամ ժողովուրդներ), որոնք չեն կարողանում արժանապատվորեն ընդունել իրենց պարտությունը։ Արժանապատվորեն ընդունել պարտությունը, ամենևին չի նշանակում համակերպվել դրա հետ և չփորձել հետևություններ ու վերլուծություններ անել, այլ՝ վերադասավորել սեփական (ժողովրդի դեպքում՝ հանրային) նպատակները, ժողովել ռեսուրսները և, բռունցքները սեղմելով, բռնել վերածննդի տանող դժվար ուղին։

Եկեղեցին ժողովրդի հոգևոր ուժն է, նրա ապավենը, պաշտպանն ու առաջ մղող այն ուժը, որին շատ դեպքերում հնարավոր է ապավինել:

Եվ սա ասում է առողջապահության նախարարը։ Պատասխանելով լրագրողի հարցին, թե ինչու հունիսի 12-ի դեպքերից հետո արդեն հունիսի 26-ին «Գործադրվող հատուկ միջոցների կիրառման համար թույլատրելի չափանիշները սահմանելու մասին» հրամանում փոփոխություններ է արել և «Զարյա 3»-ը ներառել է թույլատրվող հատուկ միջոցների ցանկում, որի կիրառման հետևանքով առնվազն 101 քաղաքացի ստացել էին լուրջ մարմնական վնասվածքներ (իսկ մենք ասենք, որ կարող էին լինել մահաբեր), Անահիտ Ավանեսյանը, առանց աչք թարթելու, հայտարարեց. «Կյանքը փոխվում է, օրենքներն էլ հետն են փոխվում»։

Տե՛ր, շնորհակալ եմ Քեզ ամեն ինչի համար: Օրհնում եմ Քեզ և գովում Քո փառավոր Անունը: