Սյունիքը հաղթելու և պատժելու գենետիկ հիշողություն ունի. Սուսաննա Բաբաջանյան

Հիմա էլ Սյունիքի հանդեպ է նույն ատելությունը տարվում, ինչն Արցախի հանդեպ էր:
Սա ավելի մտահոգիչ է, քան՝ տուններս հասած թուրքը:

Այս ի՞նչ ատելավառ խոսքեր են գրում սյունեցու հասցեին՝ կապելով նրան հենց թուրքի հետ, իբր, Սյունիքը ադրբեջանական հող է:
Ամոթ ձեզ, Երևանը ղեկավարող է, թող ինքն իրեն ղեկավարեր: Սյունիքի պատմությունը կարդացեք՝ խոսելուց առաջ:
Ողջ Հայաստանը խորհրդայնացվել էր, Զանգեզուրը՝ Ինքնավար, քանի որ պաշտոնական Երևանն ուզում էր նրան էլ կցեին Ադրբեջանին՝ ռուսական կայսրությունից դուրս գալուց հետո:
Միայն սա օղ արեք՝ սյունեցու կամքը ճանաչելու համար, ու կախեք ականջներիցդ:
Իսկ ի՞նչ անի սյունեցին, որ վիրավոր արջի պես չոռնա: Թուրքը հարյուր մետրի վրա է, իր տանիքը նրա նշանակետի տակ է ամեն օր, ամեն ժամ, իսկ Երևանից ղեկավարվող զորքը հայելային հետքաշման հրաման է ստանում:

Սև օձ տեսածը սև պարանից էլ է զգուշանում: Թե՞ Արցախի օրինակը քիչ էր մեզ:
Սյունիքն արդեն թիրախում է հայտնվել, նա իր տունն ու բնաշխարհն է ընդամենը պահում, իր վիրավոր հողն ու արժանապատվությունը: ՈՒ միշտ է այդպես եղել, երբ փորձել են ոտնձգել:
Նա թքել է 1918-ի նորաստեղծ բոլշևիկյան իշանությունների վրա ու միայնակ դուրս եկել թուրքի դեմ, կյանքի-մահու կռիվ տվել, որպեսզի թուրքը չմտնի Զանգեզուր, իրենով չանի մեր երկիրը:
Տատս պատմում էր, որ 1921 թվականին, երբ Անդրանիկի զինվոր պապս, վճռական մարտից առաջ, մեկ ժամով եկել է գյուղ՝ ընտանիքին գուցե վերջին անգամ տեսնելու, իրեն տարել է գյուղի ամենաբարձր քերծի մոտ կանգնեցրել, ասել. «Թուրքը Գորիս է հասել, սարի վրա է. բան է՝ թե բոլորիս կոտորեն, երեխեքդ կառնես, կգաս էս քերծով քեզ ցած գցես, թուրքի բաժին չդառնաք»:
Տատս երեք-չորս օր շարունակ լուր չուներ, աչքը՝ Գորիսի ճանապարհին, երեխեքին հագցրած, կապած՝ անքուն նստել, սպասել է: Չորորդ օրը երեխեքին առած՝ եկել էր քերծի մոտ՝ հույսը կտրած, մտածելով, որ թուրքն ուր-որ է՝ կմտնի գյուղ, ինքը պատրաստ լինի ցած նետվելու, ձեռքները չընկնեն…

Պապս է եկել՝ հաղթած, վիրավոր եղբայրը՝ շալակին:
Մարտը արյունոտ ու վճռական ճակատամարտ է եղել, Անդրանիկի զորքը կռվել է միանգամից երեք ուղղություններով. Սիսիանից ու Կապանից գրոհող բոլշևիկների կանոնավոր բանակի, հարավ-արևելքից՝ թուրքի դեմ: Գորիսն օղակի մեջ էր առնված: Երեք ուղղություններով էլ Անդրանիկի զորքը ջախջախիչ պարտության է մատնել թուրքին ու Երևանի կանոնավոր զորքին:

Սյունիքը հաղթելու և պատժելու գենետիկ հիշողություն ունի, նրա քթածակն ուղղակի մի մտեք, եթե բարի չէ մտադրությունը, ու հրացան մի պահեք նրա վրա:
Նա անդնդախոր հերոսավայր է:

Մեկնաբանություններ