20.01.2017|
00:03
ՈՒրբաթն իմ օրն է սովորաբար՝ 3-ամյա թոռնիկիս՝ Մաքսին, մանկապարտեզից տուն բերելու: Մի քիչ շուտ էի տեղ հասել, դեռ ժամանակ կար երեխային վերցնելու: Հեռվում կանգնած ծխում էի և դիտում նրա ու ընկերների տղայական չարաճճիությունները, թե ինչպես են խրտնած այծիկների պես տրտինգ տալիս, թռչկոտում ուրախ գոռում- գոչումներով, քրտնաթոր, ամեն մեկի ձեռքին մի-մի ավտոմատ, կարճափող հրացան՝ թավալգլոր էին լինում ձյան երես դեռ չտեսած, կարճ կտրած կանաչ խոտածածկի վրա: