13.07.2018|
00:05
Կոելյոն մի գեղեցիկ դրվագ ունի իր «Ալքիմիկոսում», երբ պատմվում է մի մարդու երկու որդիների մասին, մեկը` աշխարհահռչակ բանաստեղծ, մյուսը՝ հասարակ հարյուրապետ։ Հարցին` ո՞վ մնաց պատմության հուշամատյաններում, պատասխանն էր՝ բանաստեղծը, սակայն իրականում և անգամ Աստվածաշնչում՝ հարյուրապետը մնաց, որպես իմաստնության դուռ, որ ասել էր՝ քեզ մի տանջիր, Հիսուս, դու միայն ասա` թող զինվորս առողջանա, ու նա կառողջանա։