Հիմա փորձեմ ներկայացնել Խորհրդային Հայաստանի ուսումնական հաստատություններում տեղի ունեցած զարգացումների գեղադիտակը: Հայրս՝ Նորայր Համազասպյանը, սովորել է Երևանի պետական համալսարանի երկրաբանական ֆակուլտետում, ընդունվել է պատերազմից առաջ, եղել է Ստալինյան թոշակառու, ավարտել է պատերազմից հետո (արանքում ֆաշիստներից ազատագրել է Ղրիմը):

«Իրատեսի» այս տարվա 8, 9, 10 համարներում ես ներկայացրել եմ Հայաստանի տնտեսական զարգացման հնարավորությունների մասին «Գալիք» կուսակցության մոտեցումները: Հնարավորինս հիմնավորելով դրանք` մենք հույս ունեինք, թե որևէ լրատվամիջոցում, լինի տպագիր կամ էլեկտրոնային, թեկուզ որևէ, լավ կամ վատ, վերաբերմունքի կարժանանանք. կքննադատեն, կընդդիմախոսեն, կպախարակեն:

Պոլիտեխնիկի ասպիրանտների հարցը պարզ է, տեսնենք, թե ինչ ենք ունեցել ուսանողական ճակատում: Անցած ամռանը փողոցում ինձ մոտեցան մի տատիկ ու պապիկ՝ իրենց թոռան հետ:

Գրելիքս ինչու՞ հենց այսպես, ինքնաբուխ վերնագրվեց։ Անունները արդյոք պայմանակա՞ն են, թե՞ կան կոնկրետ ազգանուններ, և կրողները գործող անձինք են։ Կոնկրետանանք։ Առաջինը ազգային գրադարանի տնօրեն Սարիբեկյանն է, երկրորդը՝ ազգային ակադեմիական թատրոնի տնօրեն Մկրտչյանը։

Մհեր Մարկոսյանի ինստիտուտի հետ մեր խնդիրները «СИН-1» սեղանով չավարտվեցին, չվերացան: Մինչ այդ այսպիսի մի պատմություն էր տեղի ունեցել: 2008 թվականին Երևանի Մաշտոցի 54 շենքի բնակիչները կոլեկտիվ նամակ էին հղել՝ ինձ խնդրելով մասնագիտական գնահատական տալ իրենց շենքի հարևանությամբ տեղադրվող «ԱրմենՏելի» անտենայի վերաբերյալ:

Մեր ունիկալ օպտիկական սարքը երկար ժամանակով մնաց անտեր՝ 5-րդ կորպուսի միջանցքում, մինչև որ եկավ «Պոլիտեխնիկի» նոր ռեկտոր Արա Ավետիսյանը (այժմ արդեն ՀՀ նախագահի մրցանակակիրը) ու 20 հազար դոլար արժողությամբ թանկարժեք սարքը տվեց «Կապի միջոցների Երևանի ԳՀԻ» ՓԲԸ-ին՝ առանց աճուրդի ու պաշտոնական այլ ձևակերպումների ու ձևականությունների, որը պարտադիր էր ՀՀ ԿԳ նախարարությունից դուրս կատարվող գործարքների համար:

Մոտ մեկ շաբաթ առաջ Վաշինգտոնում, ինչպես արդեն հայտնի է, տեղի է ունեցել Հայաստանի ԱԳ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանի հանդիպումը ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներ Իգոր Պոպովի (Ռուսաստան), Ստեֆան Վիսկոնտիի (Ֆրանսիա), Էնդրյու Շոֆերի (ԱՄՆ), ինչպես նաև ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցիչ Անջեյ Կասպրչիկի հետ։ Առանձին կայացել է նաև Զոհրաբ Մնացականյանի և Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարար Էլմար Մամեդյարովի հանդիպումը:

2003 թվականի ամառն էր: Աշխատում էի «Նոր դար-ազդարար» ընկերությունում, որ գործում էր Հայաստանի գրողների միությունում, Բաղրամյան 3 հասցեում: Յուրաքանչյուր չորեքշաբթի ավարտում էինք վերոնշյալ ընկերության «Հորիզոն» գրական-մշակութային շաբաթաթերթը, որի պատասխանատու քարտուղարն էի: Աղջամուղջ էր, երբ դուրս ելանք:

Չնայած մեր ընթերցողները շատ են շտապում իմանալ, թե ես ինչպես եմ անզգուշաբար կործանել ԽՍՀՄ-ը, բայց ստիպված եմ նրանց համբերություն մաղթել ու այդ փաստը բացահայտել ուշ, որովհետև Հայաստանում ավելի կարևոր զարգացումներ են ընթանում, որոնք հրատապ լուսաբանման կարիք ունեն:

Խորհրդային երկրում փորձարկումների ու սխալմունքի մեթոդը, որը ի վերուստ դրված է մարդու ու կենդանական աշխարհի գործունեության հիմքում, կիրառելի էր մասամբ՝ միայն փորձարկումների մասով, սխալների ընդունումը գրեթե բացառված էր: