Տե՛ր Աստված, օգնի՛ր և խաղաղության մեջ պահիր քրիստոնյա թագավորներին․․․

Տխուր լուրը հասավ Մեծ օվկիանոսի ափը․ երկրային կյանքին հրաժեշտ տվեց մեր լավագույն ընկերներից մեկը՝ Ֆելիքս Բախչինյանը։

Մեհմեդը գործուղումից տուն վերադարձավ մի անբացատրելի տրամադրությամբ. ինքն էլ չէր հասկանում, թե ի՞նչ է կատարվում իր հետ. մի տեսակ վերացել էր իրականությունից ու շրջապատից. չէր լսում շրջապատի մարդկանց ձայները, խոսակցությունը, անգամ կնոջ ու երեխաների՝ իրեն ուղղված հարցերն ասես չէր լսում, թե՞ չէր հասկանում. հայացքը դարձել էր խորասուզված գիրք կարդացող մարդու հայացք, որը բացի գրքի տողերից, ոչինչ չէր տեսնում:

Ի տարբերություն հունիսի 27-ի Բայդեն-Թրամփ բանավեճի, որտեղ գործող նախագահը պարզապես տապալվեց, Թրամփ- Հարիս երեկվա բանավեճը ակնհայտ ֆավորիտ չուներ:

Այսօր՝ սեպտեմբերի 11-ին, քաղբանտարկյալ Արմեն Աշոտյանի բանտարկության 454-րդ օրն է։

Իրանի մտահոգություններն ու կոշտ հակազդեցությունը, այսպես կոչված, «Զանգեզուրյան միջանցքի» անթույլատրության վերաբերյալ, ոչ միայն արտահայտում է Իրանի կենսական շահերը, այլ որոշակի ազդանշաններ է փոխանցում առ այն, որ վերոնշյալ խնդիրը կարող է տարածաշրջանային անկանխատեսելի իրադարձությունների բերել:

Պառլամենտական ընդդիմությունը ցույց է տալիս, որ պահանջում է Նիկոլի հրաժարականը: Ճիշտ են ասում՝ նա պիտի պատասխանատվություն վերցնի ու հրաժարական տա:

Ես հաճախ եմ մտածում էֆեկտիվության մասին, լինի դա անհատի, ընկերության կամ պետության մակարդակում։ Բիզնես աշխարհում մի հայտնի արտահայտություն կա. «Մշակույթը նախաճաշին կուլ է տալիս ռազմավարությունը»։ Այսինքն, կազմակերպության կամ պետության ներքին մշակույթը միշտ ավելի ուժեղ է, քան ցանկացած ռազմավարություն, որքան էլ որ այն խոստումնալից կամ հիմնավորված թվա։ Սակայն կարևոր է հասկանալ, թե ինչ է նշանակում «մշակույթն» այս համատեքստում:

Հայաստանում ընտրությունները երբեք իշխանափոխության համար գործիք չեն եղել։

Եղջյուրակիրը շնչասպառ հասավ աշխատասենյակ ու հրամայեց շտապ գտնել ու իր մոտ բերել լավագույն փաստաբանին: Քիչ անց թիկնապահները թևերից բռնած քարշ տալով բերեցին փաստաբանին ու դրեցին նրա դիմացի աթոռին: