Անձրևն ամպախառն կամաց-կամաց մաղում էր։

1920 թ. թուրքական պետության հիմնադիր Քեմալ Աթաթյուրքը գրում էր, որ «Կովկասյան պատը պետք է վերացնել», այլապես Թուրքիան պաշտպանվելու հնարավորություն չի ունենա և չի կարող զարգանալ։

ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը շուրջ 2 շաբաթ առաջ հենց այնպես չէր զգուշացնում, որ Մերձավոր Արևելքը մեծ պատերազմի շեմին է… Նշելով, որ միաժամանակ աճում է դիմակայությունն Իսրայելի և Իրանի միջև, նա կոչ էր արել թույլ չտալ տարածաշրջանային պատերազմ: Այդ թեմայով սեպտեմբերի 10- ին հրապարակված մեր հոդվածում նշել էինք նաև, որ եթե սկսվեց այդ պատերազմը, Ադրբեջանը դժվար թե չօգտվի այդ առիթից՝ Հայաստանի վրա հարձակվելու համար:

Հայկական իմաստությունն ասում է` ձեռքի մատներն առանձին-առանձին որքան էլ ուժեղ և իմաստուն լինեն, դրանք շատ հեշտ է մեկ-մեկ կոտրել: Մինչդեռ բռունցքված` նրանք միասին հզոր են ու անհաղթ: Նույնիսկ նորածնի փոքրիկ բռունցքը դժվար է բացել ու մատները բաժանել իրարից:

«Ֆարլեյի օրենքը» վերաբերում է ամերիկյան ընտրութուններին: Անվանումը ստացել է 20-րդ դարի կուսակցական աճպարար Ջեյմ Ֆարլեյի գործունեության արդյունքում: «Օրենքի» էությունը հետևյալն է. ընտրական տարվա հոկտեմբերի կեսերին ամերիկացիները ներքուստ որոշում են, թե ում են կողմ քվեարկելու, նրանց որոշումը կարող է փոխել պատերազմը, ընտրյալի հանկարծակի մահը կամ հոկտեմբերի կեսից մինչև նոյեմբերի 5-ը կատարվող որևէ խոշոր իրադարձություն:

Կար Հայաստանի Հանրապետությունը, որը սատարում էր ոչ միայն Հայաստանի քաղաքացիներին, այլև աշխարհով մեկ սփռված հայերին։

Հերթական անգամ դավաճանները դաշտ են նետում «արցախցին չի կռվել» թեզը, իսկ մյուս կողմն էլ, մտնելով այդ օրակարգի մեջ, «հերոսաբար» ապացուցում է, որ արցախցին կռվել է։

Գյուղը կամաց֊կամաց անհետանում էր թանձր մառախուղի մեջ։ Նեղ փողոցներն անձրևից հետո պատվել էին ցեխախառն զանգվածով ու տեղ-տեղ դժվարամում էր անցնելը։

Ազգային և ավանդական արժեքները, այդ թվում՝ Եկեղեցին, վերջին միջազգային փաստաթղթերում առավելապես պիտակավորվում են որպես «կարծրատիպեր», ինչը ամբողջությամբ գլոբալիզմի համատեքստում է:

Համեստություն կա, որ անհամեստություն է։ Մեղքս ինչ թաքցնեմ, ես երբեք էլ համեստությամբ աչքի չեմ ընկել։ Էնպես որ, էս մեջբերումը հենց իմ օրագրից է։ ՈՒրեմն, մի պայծառ արևոտ օր, հաջող առևտրից հետո, տրամադրությունս բարձր, սիրտս լեն, ջեբս տռուզ դուս էի եկել Վերնիսաժից։ Աչքերիս մուգ ապակիներով ակնոց կար, որ կեցվածքիս ավելի վստահություն էր ներշնչում ու հայացքս դարձնում անխոցելի։