ՈՒշադրություն դարձրեք սույն տավարի կնԳա ռոժին և ասածին:
Ասում է ժողվարչապետին՝ դու մեզ փրկիր:
Հարց. ինչի՞ց է փրկել ժողվարչապետը սրան:
Շատերը կասեն, որ սույն տավարի կնիկը գիժ է, անմեղսունակ, մի խոսքով՝ հոգեկան հիվանդ:
Բայց չեմ կարող այդ տեսակետին համաձայնել, քանզի սա բացարձակ առողջ է հոգեպես, իսկ սրա ասածը՝ բացարձակ ճշմարտություն, որը նա հնչեցնում է շատ անկեղծ, ազնիվ:
Եվ ուրեմն, ինչի՞ց է սույն տավարի կնԳան փրկել ժողվարչապետ Փաշինյան Նիկոլը:
Փրկել է նախանձից՝ նախանձից տառապելու ցավից:
Ինչպիսի՞ հոգեվիճակում էր այս խայտառակությունը տարիներ շարունակ, մինչև Փաշինյան Նիկոլի հայտնությունը նախրին: Սա նայում էր Քոչարյանի հարսերին, նայում էր իր հարսին, որը միանշանակ գեղի բոզ է, համեմատում էր, տեսնում էր, որ համեմատել հնարավոր չէ, բայց չէր կարող շտկել «անարդարությունը», լցվում էր թարախով ու ատելությամբ:
Սա նայում էր Սարգսյանի փեսաներին, համեմատում էր իր փեսայի հետ, սրտի խոր կսկիծով հասկանում, որ համեմատելու բաներ չեն, լցվում էր թարախով, զարմանում, թե ինչու է աշխարհն էսքան անարդար:
Բայց գալիս է Փաշինյան Նիկոլը, և սույն տավարի կնիկը իրեն հարազատ էություն է հայտնաբերում ժողվարչապետի մեջ: Նույն գեղացին, նույն չտեսը, նույն տգետը, որի աղջկան ու տղային անգամ մեծ ցանկության դեպքում չես նախանձի:
Եվ երջանկանում է սույն տավարի կնիկը, ասում է՝ վերջապես ընկա մորս փորը, վերջապես հոգեկանս հանդարտվեց, արդար նախանձս էլ չի սպանում ինձ օրը 24 ժամ:
Ահա այսպիսին է հայ գեղացին՝ աշխարհի ամենաանհաջող կենդանին:
Իրոք փրկել է Փաշինյան Նիկոլը հայ գեղացուն՝ անդորր բերելով նրա դեգեներատ հոգեկան աշխարհին: Եվ մի՛ ասեք, թե հայ գեղացին գիժ է, տավար՝ ո՛չ, հայ գեղացին շատ ռացիոնալ բան է, ստույգ գիտի, ինչի համար արժե տառապել, ինչով պետք է երջանիկ լինել:
Արտյոմ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ