Տարածվում է առաջին հայացքից չափազանց զգայուն տեղեկատվություն (օրինակ` «Ծիծեռնակաբերդում Հայոց Ցեղասպանության թանգարան-ինստիտուտի արխիվը ոչնչացնելու մասին»), որը հետագայում պարզվում է, որ իրականում ընդամենը նախկինում կատարված փաստաթղթերի անորակ արտատպման մասն է եղել։
Հասարակությունը հանգստանում է, էմոցիաները թուլանում են։ Իսկ հետո, երբ կատարվում է իրական հանցագործություն` ուղղված ազգային արժեքների, հիշողության, ինքնության դեմ, հասարակությունը ենթագիտակցորեն հավատում է, որ դա հերթական լրատվական կեղծիքն է, ու հենց դրա անվան տակ էլ կատարվում են իրական գործերը, հենց այն ժամանակ, երբ որեւէ մեկն այլևս չի հավատում, չի սպասում, չի քննարկում։
Սա նման է ժողովրդական հայտնի առածին, երբ «սուտասանի տունը այրվում է, իսկ ոչ ոք չի հավատում»:
Այսպես է աշխատում տեղեկատվական պատերազմի տեխնոլոգիան։ Ասել է` տեղեկատվական պատերազմ մեր դեմ վարվում է թե՛ դրսից, թե՛ ներսից։
Արա ՊՈՂՈՍՅԱՆ