Հարավկովկասյան աշխարհաքաղաքական համայնապատկերը 1920-1928 թվականներին. Վրաստան՝ դեպի Արևմուտք, Ադրբեջան՝ դեպի Թուրքիա, Հայաստան՝ դեպի Արևմուտք (սրտատրոփ սպասում առ Սևրի պայմանագիր): Իսկ Ռուսական կայսրության տարածքում արյունալի քղաքացիական պատերազմ է՝ բոլշևիկների և Անտանտի կողմից սնվող սպիտակների միջև:
124 տարի անց. քաղաքացիական պատերազմ Արևմուտքից սնվող ուկրաինական հակառուսական վարչակարգի և ՌԴ հակաարևմտյան իշխանության միջև: Հարավկովկասյան աշխարհաքաղաքական համայնապատկեր՝ ռուսական ազդեցության վակուումի պայմաններում. Արևմտամետ Վրաստանի նոր քաղաքական վարքը՝ դրեյֆ Արևմուտքից դեպի Հյուսիս (ԵՄ-ԱՄՆ տանդեմից հիասթափության մեծ չափաբաժնով), Ադրբեջան՝ Թուրքիայի հետ տնտեսական և ռազմաքաղաքական երեսնամյա ինտեգրացիա և սիրո խոստովանություն առ հյուսիսային հարևան, առայժմ՝ սպասումներով: Հայաստան՝ սպասումներ ժողովրդավարությունից՝ Արևմուտքից, կորուստներ թուրք-ադրբեջանական տանդեմի հարվածներից, Սևրի փոխարեն նոր Ալեքսանդրապոլի պայմանագրի վախեր: Աշխարհաքաղաքական անորոշության լուծման բանալին ուկրաինական-քաղաքացիական պատերազմում է: Այնպես, ինչպես հարյուր քսանչորս տարի առաջ: Երեք պետությունների արտաքին քաղաքական վեկտորի ուղղվածությունն ու քաղաքական ռեժիմների բնույթը պայմանավորված է այդ պատերազմի ավարտական արդյունքներով:
Կանխատեսում՝ պատմության քաղաքական դասերով:
Գարիկ Քեռյան