Էլի մարտի 1 են հիշել

Մարտի 1-ը, հասկացեք վերջպես, մի ընդհանրություն չի:

Բաղկացած է երկու մասից:

1-ին մասը ՝ փետրվարի 19-ից մինչև մարտի 1-ի լուսաբաց:

Մինչև Ազատության հրապարակում անհամաչափ ուժի կիրառմամբ միտինգի ցրումը:

Նպատակը՝ ընտրված նախագահ Սերժ Սարգսյանին ոչ լեգիտիմության քղամիդ հագցնելը:

Դրանով իսկ, առնվազն երկու նախագահական

Ժամանակահատված` 10 տարի, երկարացնել Արցախի փաստացի անկախ գոյությունը:

(Արցախը կարող էր հանձնել միայն լեգիտիմ, արդար, համաժողովրդական ընտրությամբ ընտրվածը, ինչն էլ արեց 2018 թ. ձեր բերածը):

2008 թ. hետընտրական շարժումը իշխանության համար չէր:

Լիներ իշխանության համար, փետրվարի 26 –ին, երբ ի պաշտպանություն Ս. Սրգսյանի` «Հանրապետության» հրապարակում կազմակերպված մոտ 35 հազարանոց միտինգավորները. գետին նետեցին ՀՀԿ դրոշները և միացան Ազատության հրապարակի միտինգավորներին, կգնային Բաղրամյան պողոտա, նախագահական:

Արցախի կյանքը երկարացնելու միակ ձևը դա էր ու արվեց:

ՈՒրիշ ոտքեր թող կախաղանին մոտ չգան...

2- րդ մասը՝ մարտի 1-ի կեսօր և լույս 2-ի գիշեր, գունավոր հեղափոխության փորձ էր, Նիկոլի և մի քանիսի գլխավորությամբ:

Եվ օրվա իշխանությունը պարտավոր էր կանխել այդ մայդանն ու գունավոր չուման:

Ինչն էլ կատարեց, երբ բաց տեքստով ստացավ Առաջին Նախագահի

Հավաստիացումը.

«Միասնիկյանի արձանի մոտ ես ժողովուրդ չունեմ… Ամբոխի հետ ես

կապ չունեմ»:

Գրողը տանի, վերջապես ձեզ հարց տվեք, թե ինչու՞ դառնալով վարչապետ,Նիկոլը ոչ թե 2018, այլ 2019 թվին դտավարություն սկսեց մարտի 1-ի վերաբերյալ:

2019 թվին… երբ անցել էր վաղեմության ժամկետը:

Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ

Մեկնաբանություններ