Մոսկվայի և Անկարայի միջև ծայր առած լարվածությունը ճիշտ չէ դիտարկել այդ երկրների զուտ երկկողմ հարաբերությունների և տարածաշրջանային շահերի համատեքստում՝ նրանց դիմակայությունը պայմանավորված է շատ ավելի ընդգրկուն աշխարհաքաղաքական գործընթացների միանգամայն կոնկրետ առանձնահատկություններով և ուղղվածությամբ: Այդ գործընթացների շարժն ապահովող օրինաչափություններն են ինձ հիմք տալիս այն տեսակետն արտահայտելու, որ ռուս-թուրքական հակամարտությունն արհեստածին ու կարճաժամկետ չէ՝ այն խորանալու և ընդլայնվելու հզոր կարողունակությամբ է օժտված և, հավանաբար, առաջիկա երկու-երեք տարվա ընթացքում նոր կհասնի իր առավել սուր փուլին, որի տևողությունն այժմ դժվար է կանխատեսել: Այդուհանդերձ, քիչ հավանական եմ համարում Ռուսաստանի և Թուրքիայի միջև անմիջական ու լայնածավալ ռազմական բախումը: Այժմ ռուսական արջի դեմ որսկան շների մի ամբողջ ոհմակ է գործի դրվել, և Թուրքիան այսօր այդ ոհմակի առաջնորդի դերի մեջ է: