ԱԱԾ վերջին հաղորդագրությունից դատելով՝ պետք է գոհունակություն հայտնել, որ իբր խախտում արած ՀՀ սահմանապահը չի հանձնվել ադրբեջանական կողմին այնտեղ պատասխանատվության ենթարկվելու համար՝ չէ՞ որ այդպես էլ կարող է լինել։ Միայն սա արդեն իսկ մեծ նվաճում է մեր այս պարտվողական օրերում․․․

Դուք կընտրեք մեկին, իշխանությունները կնշանակեն ուրիշի:

Երեկ խորհրդարանում տեղի ուենցած վակխանալիան բավականին ուշացած, այնուամենայնիվ, նայեցի:Ճիշտ է նախապես որոշել էի չանդրադառնալ տեղի ունեցած օրգիային, սակայն, տեսնելով, թե ինչ ոգևորությամբ էր քանդում «պատմական Հայաստանի» հիմքերը, անտարբեր անցնել, ուղղակի, չէի կարող։

Ավետիս Սադոյանն իր ֆեյսբուքյան էջում օրեր առաջ Թումանյանի «Զատկի առիթով» հոդվածի վերաբերյալ մի չարախոսություն է գրել, որին ի պատասխան երկու մեկնաբանություն եմ գրել, բացատրելով, որ իմ Թումանյանը բոլորովին «ուրիշ բան է», քան ինքը պատկերացնում ու ներկայացնում է և մի ընկերական խորհուրդ տվեցի` «կարդացեք ֆեյսբուքյան իմ էջի երկու ալբոմների նյութերը, գուցե սկսեք «ուրիշ» Թումանյանին հասկանալ. ալբոմներից մեկը իմ թումանյանագիտական հոդվածների ալբոմն է` «Թումանյանագիտություն», երկրորդը` «ՀԱՅ ՄԵԾԵՐԸ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆԻ ՄԱՍԻՆ»:

Ադրբեջանական թեզեր հանրայնացնող, առանց սահմանազատման քարտեզի հաստատման Տավուշից 4 գյուղերի տարածքները միակողմանի կերպով Ադրբեջանին հանձնելու պատրաստակամության մասին հայտարարած, պատերազմով ոսկեպարցիներին վախեցնել փորձած Նիկոլ Փաշինյանը նոր պատերազմի դեպքում ինչպե՞ս է գերագույն գլխավոր հրամանատարություն անելու, կոչ անելու պայքարել ադրբեջանական ագրեսիայի դեմ։

Թէեւ Թուրքիան, իրեն բնորոշ դիւանագիտական խարդաւանքների եւ ՆԱՏՕ-ական իւրայատուկ կապերի «շնորհիւ», 2007թ․, յաջողեց Իրանցի՝ Մոուլանա Մոլավի Բալխիին (1207-1273թթ․) ներկայացնել, որպէս թուրք, այնուամենայնիւ, Մոուլանան շարունակում է մնալ Իրանի աշխարհահռչակ բանաստեղծ, բացառիկ ստեղծագործ եւ մեծ փիլիսոփայ, ինչն էլ անկասկած վեր է որեւէ տարակուսանքից։ Բայց այսքանն՝ ի միջի այլոց․․․

Ախր, պատմությունը մեզ ոչ մի բան չի սովորեցրել, որ դեռ մենք ծամում ենք այն հաշիշը, որ եվրոպացիներն են գցում մեր առաջ:

Փաշինյանը կրկին հանրային տիրույթը լցնում է Ադրբեջանից գեներացվող թեզերով, որը հերթական հոգեբանական ահաբեկչական գրոհն է հայկական հանրության նկատմամբ։ Ես չեմ դադարի կրկնել՝ մեզ պարտության են փորձում մատնել առաջին հերթին մեր ուղեղներում, մեզ փորձում են համոզել, որ մեր խնդիրը մեր ինքնության, հայ լինելու մեջ է, որ եթե դադարենք հայ լինել, մոռանանք սեփական պատմությունը, ապա կապրենք խաղաղ և ապահով։

Ո՞վ է ասում` անփոխարինելի մարդիկ չկան... կա՛ն: Արտակ Մովսիսյան տեսակն անփոխարինելի է, և նրանց թողած բացը, երբեք ոչ ոք չի լրացնում։

Ամբողջ իշխանական քարոզչամեքենան՝ ՔՊ պատգամավորներով, փորձագետներով, կայքերով, լծվել են Ադրբեջանին «մաքրելու», կրակոցները «անկարևոր ու աննպատակ» դարձնելու գործին։