Տգիտության մարմնացում ժողվարչապետ Փաշինյան Նիկոլը վերջերս ամերիկյան դեսպանի կողմից ուղարկված նոր թեզերը արտահանում է արտաքին աշխարհ:

Հայոց քաղաքական սայլը խրվել-մնացել է հուզականության կպչուն տիղմի մեջ, և ամեն ջանք՝ հավաքների, քայլերթերի, հանրաքվեների, տարատեսակ ընտրությունների, հանրային բանավեճերի, տեղեկատվական գործողությունների տեսքով, մատնված է անհաջողության ու ձախողման։

Հանրահավաքը (եթե դիտվում է որպես համակարգային փոփոխություն ապահովելու միջոց) պայքարի ձև է, եթե նախապես կատարվել է հսկայական «տնային աշխատանք»:

Այս մարդն այս երկրի մի մասնիկն էր ու հանրության մի բավականին ստվար հատվածի կողմից իրապես սիրված էր մինչ 2018 թ. «ոչ բռնի, թավշյա»-ն:

ՈՒղիղ չորս տարի առաջ այս օրը Վահան գյուղում Փաշինյան Նիկոլը «ներում շնորհեց» գառներից մեկին, ի լուր աշխարհի հայտարարելով` «Այս գառանը հենց նոր «ներում» շնորհեցի Վահան գյուղում»:

Ցավով պետք է արձանագրեմ, որ, անկախ մեզանից, դառնում ենք կոնֆորմիստ, քանի որ շատ հաճախ, մեր կամքին հակառակ, դառնում ենք սրանց սարքածի մասնակիցը։ Մի հետհայացք գցենք ու ֆիքսենք, որ վերջին հինգ տարում մանրից հարմարվել ենք սրանց բերածի ու արածի հետ։

Բարոյապես և քաղաքական առումով չեզոքացրե՛ք նրանց Արցախում երեկ երեկոյան երկրի ներքին թշնամիների կողմից հերթական սադրիչ քայլն է կատարվել Արցախի Հանրապետությում գտնվող ռուսական խաղաղապահ զորակազմի նկատմամբ: Հիմնականում Ասկերանի մի խումբ երիտասարդ բնակիչներ և սորոսական ստահակներ՝ իրենց անպատժելիության հարցում համոզված և այդ առումով ծայրաստիճան լկտիացած, հավանաբար ուղղորդվելով երկրի իշխանական որոշ շրջանակների կողմից, կանգնեցրել են Ակնայի կողմից եկող, դեպի Ստեփանակերտ ուղևորվող ռուսական խաղաղապահների ավտոմեքենան, զննության ենթարկել այն, այնուհետև փաստաթղթեր պահանջել խաղաղապահ զորակազմի զինծառայողներից, անշուշտ, չունենալով նշված գործողություններից որևէ մեկի իրավունքը:

2021 թվականի արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների նախօրեին ես հրապարակեցի մի նյութ, որտեղ կոնկրետ փաստերով հիմնավորեցի ՀՀ գործող իշխանությունների կապը թուրք-ադրբեջանական տանդեմի հետ։ Այսօր այդ փաստերի շարքը ավելացել է ևս մի փաստով։

Թաթուլ Հակոբյանը հայերի և թուրքերի միջև հումանիտար խնդիրներում համագործակցության պատմական անցյալից դեպքեր ներկայացնելիս վկայակոչում է նաև այն փաստը, որ 1992 թ. ես, որպես ՀՀ վարչապետ, հանրապետությունում շրջափակման պատճառով հացահատիկի խիստ պակասի պայմաններում, դիմել եմ Թուրքիայի իմ գործընկերոջը՝ վարչապետ Դեմիրելին Հայաստանին հացահատիկ տրամադրելու խնդրանքով։

Արցախը հացի փորձության է ենթարկվում, և՝ ոգու փորձության: Այդ երկու դաժան քննությունը հրահրում և կազմակերպում են մեր արտաքին ու ներքին թշնամիները: Նրանք այլևս արժանի են ամենադաժան հակահարվածի: