Մի քանի օրից Հայաստանը գործելու է տնտեսական նոր դաշտում, սակայն արդեն այսօր Հայաստանի ֆինանսական շուկան խաղաղ չէ: Ինչպե՞ս կզարգանան գործընթացները։ Այս և ֆինանսական շուկայում առկա հրատապ խնդիրների շուրջ զրուցեցինք բանկերի միության նախագահ ՍԱՄՎԵԼ ՃԶՄԱՉՅԱՆԻ հետ:
Հովհաննես Ահարկու անունով մի հայ վոյեվոդ /1572-1574 թթ / երեք տարի կառավարել է Վալախիան և դաժան պայքար մղել օսմանյան զավթիչների դեմ: Նա բնականաբար հարգված է եղել ռռւմինների կողմից , որովհետև անձնուրացորեն կռվել է նրանց ազատության համար: Բայց ճակատամարտերից մեկի ժամանակ գերի է ընկնում և դաժանորեն սպանվում է թուրք սուլթանի կողմից: Նրա մահից հետո Վալախիան կառավարել են նրա եղբայրները:
Դժվար է լինել Արևմտյան Հայաստանում ու չընկնել զգացմունքների գիրկը, առավել ևս Եղեռնի 100-րդ տարելիցի շեմին: Մոսկվաբնակ մի խումբ հայերիս համար սա հիրավի ուխտագնացություն էր. Անի, Կարս, Վան, Բայազետ, Բիթլիս, Մուշ… Մեզ այնքա՜ն հարազատ անուններ:
Տարօրինակ հարց եմ տալու. մահը կարո՞ղ է... հարբել։
Այո, որքան էլ պնդեն, թե արյունից չեն հարբում, հայոց հողում մահը ժամանակ առ ժամանակ հարբելով` խոլապար է տալիս. հայտնի թվերը շատ են, չվերհիշենք բոլորը, այլ առանձնացնենք 1999 թվականը։
Հայաստանը չունի ռեսուրս արկածախնդիրներին իր քաղաքական հարթակում հանդուրժելու համար
Իր նախագահության տարիներին Սերժ Սարգսյանը բարենպաստ պայմաններ է ստեղծել ընդդիմության հարթակում գործելու համար.
Մեզանում հաստատված «վայրի կապիտալիզմի» պայմաններում գյուղական ծագմամբ, միջին ունակությունների տեր մի երիտասարդ` Գագիկ Ծառուկյան անուն-ազգանունով, դարձավ հանրապետության թիվ 1 օլիգարխը։ Հիմա էլ հավակնում է...
(անդրադարձ Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑԻ՝ «Հայաստանը վերածվում է «երկու գենսեկների» երկրի. մեկը «թագավորում» է Բաղրամյան 26-ում, մյուսը՝ Կանյաչնիում» հրապարակմանը)
Մոտ մեկ ամիս առաջ էր։ Կեսգիշերից անց էր, երբ դռան զարկից արթնացա։ Ո՞վ է` հարցնում եմ։
-Ոստիկանությունից է,- հնչում է պատասխանը։ Եթե ամենափրկիչ հումորը չլինե՜ր...
Մինչ տարածվեց տեղեկատվություն այն մասին, որ 2025 թվականի հունվարի 1-ից Հայաստան-Իրան և Հայաստան-Թուրքիա պետական սահմանի պահպանությանը կմասնակցեն նաև ՀՀ Ազգային անվտանգության ծառայության Սահմանապահ զորքերը...