ՁԵՌՆԱՄԱՐՏԻ ՇԱՐՈՒՆԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ` «ՊԱՊԱՅԱՆՈՑՈՒՄ»

Ոնց երևում է` իշխանությունները փորձում են օգտվել հայ-թուրքական արձանագրությունների «թայմ-աուտից» և որոշակի խնդիրներ լուծել ներհայաստանյան կյանքում: Լավ կանեին սկսեին սպասվածից` կադրային բարեփոխումներից, քաղաքական առողջ երկխոսությունից, սակայն գնացել են «ավանդական» ճանապարհով. կարծես թե սկսել են տնտեսական դաշտից, համաշխարհաբանկային լեքսիկոնով բնորոշած` «օլիգոպոլիկ» ոլորտներից:
Չէ, չեմ ասում, «բաժանիր-տիրիր» սկզբունքն են համատարած կիրառում, սակայն սկսված քարոզչական պատերազմները, առյուծիկային պատկերագրումները, օրենքի նպատակային նախագծերն ու որոշ-որոշ բարձրաձայնումները գալիս են ասելու, որ ինչ-ինչ գործընթացներ բոլոր դեպքերում ընթանում են:
Վերջին բարձրաձայնումը վերաբերում էր «լվացքատանը»: Սպիտակեղեն ունեցող լվացքատերերի մասին խոսել էր ԱԺ պատգամավոր Վիկտոր Դալլաքյանը: Նրան արձագանքել էր վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը: «Ամբոխին» թվացել էր` կռվո՜ւմ են «տղայքը»:
Ո՛չ: Պարզից էլ պարզ է, իրականում ներիշխանական «ռազբորկա» է ընթանում: Տիգրան Սարգսյանի կառավարությունը, այո՛, հեղինակել է հանրային և բնակարանային շինարարության, կառուցապատման ծրագրերի համաֆինանսավորման մասին օրենքի նախագիծը։ Բայց քանի որ բնակարանաշինության ոլորտը պատկանում է իշխանական բոլորովին այլ թևի (էլիտար շենքերի «պապաները» բոլորին են հայտնի), ոնց երևում է` կառավարությունը դեմ չէ, փողերի լվացման, կոռուպցիոն ռիսկերի «կոնծեքստով», հետ կանչել «ձինամիկա» չապահովող այդ օրենքը և չընդունել այն. հիշենք` այդ նախագծով նախատեսվում է մեկ մլրդ դրամ ներդրում կատարող «շինարար-պապայի» համար ստեղծել բարենպաստ պայմաններ` համաֆինանսավորման տեսքով, ինչն ուղղակի և իսկապես աբսուրդ է:
Դե, հասկանալի է, քանի տարվա համատեղ կյանք է, և իշխանության հայտնի թևը մյուս թևին չի կարող ուղղակի ասել` բայց ես քո ի՞նչը պիտի համաֆինանսավորեմ: ՈՒ ինչո՞ւ պիտի ֆինանսավորեմ, նրբագույն և դիվանագիտական մեսիջ է հղում` Վիկտոր Դալլաքյանի, ապա և` վարչապետի ձեռամբ:
Ձեռնամարտի շարունակությանն սպասենք «պապայանոցում»` օրենքի բուն քննարկմանը. ինչ կորոշի խորհրդարանը, պարզ կդառնա առաջիկա քառօրյա նիստում: Որ թևը կհաղթի... նրան էլ կուղարկենք լվացքատուն:
Համ էլ` կլողանան-կմաքրվեն:
Սերգեյ ՍԱՂՈՒՄՅԱՆ

Մեկնաբանություններ