ԶԼՄ-ներից խուսափելու բացահայտ քաղաքականություն

ՉԽՈՍԿԱՆ ԽՈՍՆԱԿԸ
«Ճշմարտությունն ասելու համար քաղաքական գործիչը պետք է խոսի, իսկ ստելու համար լռությունն էլ բավարար է»։
Այս դիպուկ աֆորիզմը, ասես, մեր քաղաքական գործիչների մասին է, մասնավորապես, Ազգային ժողովի խոսնակ Հովիկ Աբրահամյանի, ով ո՛չ նախորդ, ո՛չ էլ նոր-նոր մեկնարկած այս նստաշրջանում որևէ օրինագծի շուրջ սեփական կարծիքը չի բարձրաձայնել։ Փաստորեն, վերջինս ոչ միայն առաջին իսկ օրը լրագրողներիս խոստացած ասուլիսն իրականություն չդարձրեց, այլև ԶԼՄ-ներից խուսափելու բացահայտ քաղաքականություն է որդեգրել։ ԱԺ քառօրյաների ընթացքում օրենսդիր մարմնի ղեկավարի պարտականությունները սահմանափակվում են մի քանի մեխանիկական գործողություններով` մուտք դահլիճ, «հավեսի դեպքում» քվեարկության կազմակերպում (իսկ եթե մարդն անհավես է, «սաղ մնան» ԲՀԿ և ՀՅԴ փոխնախագահները), յուրահատուկ ռեպլիկներ, երբ ընդդիմությունն ակտիվություն է ցուցաբերում, դահլիճից իրեն աչք-ունքով անողներին համարժեք պատասխան, ի վերջո, «քարը տրաքի», ժամ-ժամուկես անց` ելք դահլիճից։ Քառօրյաների ժամանակ նրա «ամենածանրաբեռնված» օրը չորեքշաբթին է` կառավարություն-ԱԺ հարցուպատասխանի հոգնեցնող արարողակարգով։ «Գաղտնի» դռնով ելումուտ անող Աբրահամյանը ԱԺ ամբիոն տանող ճանապարհը հիշում է քառօրյա նիստերի առաջին օրը միայն` օրակարգը շուտասելուկի պես հնչեցնելու համար։ Այստեղից հետևություն. կա՛մ երկրի երկրորդ դեմքն ավելի շատ արտադահլիճային գործունեությամբ է զբաղված ու տեղյակ չէ` երբ, ով, ինչ է քննարկում, որ համապատասխան տեսակետ հայտնի, կա՛մ դեռևս չի գտնվել մի «նամակագիր», որ հատուկ Աբրահամյանի համար ելույթի տեքստ գրի։ «Ջհանդամը», թե «նամակը» սխալներով կլինի, գոնե տարվա մեջ մի անգամ հասարակությունը կիմանա, թե ինչ է մտածում իր օրենսդիր մարմնի ղեկավարը օրենքներ «երկնելիս»։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Մեկնաբանություններ