Ողջ գիտակցական կյանքս կռիվ եմ տվել, որ պետք է առաջնագիծն առաջին հերթին ամուր լինի, ուժեղ լինի։ Միշտ ափսոսացել եմ այն միլիարդավոր ֆինանսական միջոցները, որ ուղղվել են սոցիալական ոլորտին՝ ձեթի, ալյուրի և նմանատիպ մթերքների տեսքով։
Այդ պահին սիրտդ փառավորվում է, երբ մի չքավոր ընտանիքի հացի, հագուստի կամ կենցաղի հարց ես լուծում, սակայն անվտանգությունը, որն անտեսանելի է, մնում է խոցելի։ Այն չես տեսնում, չես նկատում, քանի դեռ չի ծեծել դուռդ։
2020-ից հետո բազմաթիվ հայրենակիցներ որոշեցին, որ պետք է կրկին իրենց ողջ աշխատանքն ուղղեն սոցիալական ոլորտին՝ անտեսելով կրկին անվտանգայինը: Ստացանք 2023-ը․․․ Ավելի վատն ենք ստանալու, եթե սահմանը ազգովի չդարձնենք հուսալի, չդարձնենք ՀՈՒՅՍ զինվորի համար: Ասել եմ ու կասեմ՝ սոցիալական ծրագրերը փչացնում են մարդուն, դարձնում ծույլ ու անբան։ Ռեսուրսներն ավելի լավ է անվտանգության վրա ծախսվեն, զինվորի կյանքի և առողջության պահպանման վրա ծախսվեն, քան ․․․ Մի խոսքով, ԱՄՐՈՑ, ՀՈՒՅՍ և ԼՈՒՅՍ մեր տղերքին:
Կարեն Հովհաննիսյան