Սա հաղորդում է հանցագործության մասին
(սկիզբը` այստեղ)
Հայաստանի արդարադատության նախարարության 2024 թ. ապրիլի 29- ի` «Ի պատասխան Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև սահմանազատման գործընթացի վերաբերյալ կեղծ և հասարակությանը մոլորեցնող թեզերի» վերտառությամբ պատասխան հայտարարության հեղինակներն իրենց այդ հայտարարությամբ դարձել են Նիկոլի կողմից հետևողականորեն շարունակվող պետական դավաճանության հանցակիցներ:
Արդարադատության նախարարությունն իր պատասխանում անհրաժեշտ համարելով իրավական տեսանկյունից անդրադառնալ «կեղծ և հասարակությանը մոլորեցնող» թեզերից ամենատարածվածներին, ինչպես արդեն նշել ենք, որպես դրանցից առաջինը ներկայացրել է հետևյալը.
«Թեզ 1. Իշխանության կողմից ՀՀ տարածքի փոփոխություն է իրականացվում։ «Տավուշի մարզից տարածքներ են հանձնվում Ադրբեջանին, խախտվում է ՀՀ տարածքային ամբողջականությունը, որը քրեորեն պատժելի արարք է։ Պետական սահմանի փոփոխություն կարող է իրականացվել միայն հանրաքվեով»։
Ըստ նախարարության պատասխանի, «Խորհդային Հայաստանին, և հետևաբար, Հայաստանի Հանրապետությանը պատկանող որևէ տարածքի՝ այլ երկրի տիրապետությանը «հանձնելու» հարց չի քննարկվել և չի կարող քննարկվել»։ Թեև արդեն իսկ հիմնավորել ենք, որ նախարարությունը լկտիաբար ստում է, այնուհանդերձ շարունակենք ներկայացնել նորանոր հիմնավորումներ:
Մեր արտաքին թշնամու (Ադրբեջանի) հետ միասին Հայաստանի ներքին թշնամիների՝ Նիկոլի և իր ոհմակի կողմից իրականացվող սահմանազատման արդյունքում սահմանագիծն անցնելու է Տավուշի մարզի Ոսկեպար համայնքի Սուրբ Աստվածածին եկեղեցուց ընդամենը 17- 20 մետր հեռավորության վրա, այդտեղ են դրվում սահմանասյուները: Հիմա տեսնենք, թե դրանցից այն կողմ եղած տարածքը ՀԽՍՀ տարիներին, հենց Նիկոլ հայադավի կողմից հաճախ հիշատակվող 80- ականներին, այսինքն՝ վերջին շրջանում, Ադրբեջանի՞ն է պատկանել, թե՞ Հայաստանին…
Հայաստանի ագրարային համալսարանի դասախոս, այժմ 84- ամյա Սերգեյ Հարությունյանն 1982 թվականից մինչև ԽՍՀՄ փլուզումը եղել է ՀԽՍՀ հողաշինարարության գլխավոր վարչության պետի տեղակալը և, որպես մասնագետ (հողաշինարար), ՀԽՍՀ նախարարների խորհրդի նախագահի առաջին տեղակալ Վլադիմիր Մովսիսյանի գլխավորած հանձնախմբի կազմում, Ադրբեջանի նախարարների խորհրդի նախագահի առաջին տեղակալի գլխավորած հանձնախմբի և ռուսական խմբի հետ համատեղ մասնակցել է Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև սահմանների ճշգրտման գործընթացին, ընդգծում ենք, նաև՝ տվյալ հատվածում:
Նշված գործընթացի արդյունքում 1988թ. հունվարի 12- ին ստորագրվել է Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև վարչական սահմանի մասին վերջին իրավական ակտը՝ Հայկակական ԽՍՀ և Ադրբեջանական ԽՍՀ առանձին հողօգտագործողների միջև սահմանների վերականգնման մասին արձանագրությունը:
Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև սահմանների ճշգրտման վերոնշյալ գործընթացի արդյունքում, ինչպես «Ազատություն» ռադիոկայանին վերջերս տված հարցազրույցում հայտնել է Սերգեյ Հարությունյանը, հայկակական կողմը վերադարձրել է 14 450 հեկտար հող, որից շուրջ 3000- ը՝ Նոյեմբերյանի հատվածից:
Հիմա Նիկոլն, իր ոհմակի հետ միասին, Հայաստանի Սահմանադրության և օրենսդրության ոտնահարմամբ այդ հողերի մի մասը տալիս է մեր արտաքին թշնամուն, նվիրու՞մ է, թե՞ վաճառում՝ քաղաքական պոռնիկ չհանդիսացող քննիչներն ու դատախազները կպարզեն հետագայում:
ՈՒշադրություն դարձրեք, թե ինչ է ասել Սերգեյ Հարությունյանը վերոնշյալ հարցազրույցում.
«Ադրբեջանցիները տնավորվել էին Ոսկեպարի հայկական եկեղեցու կողքին, հեռացան Մովսիսյանի ջանքով: Մովսիսյանն ասել է՝ դուք կարո՞ղ է եկեղեցի եք կառուցել… Մե՛րն է»:
Ադրբեջանցիները եկեղեցուց, անշուշտ, 17- 20 մետր չէ, որ հեռացել են, այլ առնվազն հարյուրավոր մետրեր, դրա վկայությունը 1988 թ. հունվարի 12- ին ստորագրված վերոնշյալ արձանագրությունում է:
(շարունակելի)
Արթուր ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ