Յո՞ երթաս

2000 տարի առաջ մի զառամյալ ծերունի գիշերով թաքուն փախնում էր այրվող Հռոմից:
Ճանապարհին նա հանդիպեց Մեկին` ում ուրացել էր երիտասարդ տարիքում, բայց ով Իր կյանքն էր զոհել հանուն իր և իր ընկերների ապրելու:
Ի զարմանս ծերունու այդ Մեկը հակառակ ուղղությամբ էր ճամփա գնում` դեպի վտանգների ու մահվան մեջ թաթախված Հռոմ:
Ծերունին զարմանքով ու Նրան հետ պահելու մտադրությամբ հարցրեց.
- Յո՞ երթաս (այդ ու՞ր ես գնում):
Մարդը հանգիստ ու անվրդով պատասխանեց.
- Գնում եմ երկրորդ անգամ խաչվելու քո փոխարեն:
Ծերունին գլուխը կախեց` հասկանալով որ հիմա իր հերթն է, ու՞ր և ումի՞ց է փախչում:
Միշտ Մեկը կա, ով պատրաստ է իր տեղն ու բացը լրացնելու, իր սխալն ուղղելու, ով իր լքած դիրքում կկանգնի ու իր փոխարեն կզոհվի ...
Բայց դրանից հետո ախր ինքը ո՜նց էր ապրելու ....
Շրջվեց դեպի Հռոմ` դեմքով դեպի իմացեալ մահ, քայլերն ուղղեց դեպի անմահություն:
Ու դահիճներին խնդրեց, որ իրեն գլխիվայր խաչեն, քանի որ ինքն արժանի չէ այն անձնազոհ Մեկի պես խաչվելուն

Արտ ԴԵՄԻՐՃՅԱՆ

Հ.Գ. Բոլոր կերպարներն իրական են և ցանկացած համընկնում մեր էսօրվա իրականության հետ պատահական չէ:

Մեկնաբանություններ