Արցախի ճանապարհին դրվող ադրբեջանական անցակետը նման է լինելու բանտի, լավագույն դեպքում՝ գետտոյի չարագուշակ մուտքի՝ բիրտ, նվաստացուցիչ ու խտրական կանոններով: Հանդուրժել դա՝ նշանակում է հաշտվել Արցախի նորովի մեկուսացմանը՝ գոյութենական առավել խիստ սպառնալիքով: Հուսով եմ՝ ազգային մեր պատվախնդրությունից դեռ պատառիկներ մնացել են: Ուստի առաջարկում եմ այսօր Երևանում կայանալիք Ջահերով երթը Ծիծեռնակաբերդից հետո ուղղել դեպի Արցախ: Գուցե դա ազդանշան լինի հետագա սպառազեն երթի, առանց որի հայոց մեր ընդհանուր անվտանգությունը չի կայանալու:

Կարևոր բան կա, որ մենք պետք է լավ հասկանանք։ Այն, որ դավաճանն ու իր թիմակիցները ուզում են, որպեսզի ժողովուրդը քննարկի իրենց դուրս տված հիմարությունները։ Հակառակ պարագայում, և դա նիկոլները լավ են հասկանում, մարդիկ ուղղակի սկսելու են զբաղվել իրենցով։ Այսինքն, ոչ թե այդ հիմարություններն են քննարկելու, այլ դուրս են գալու և կոնկրետ հարցեր լուծելու։

Ամենաանելանելի թվացող իրավիճակում անգամ ելք գտնվում է, եթե լիովին հուսալքված ու հանձնված չես բախտի քմահաճույքին, եթե շարունակում ես հետամուտ լինել քո նպատակին: Այս ընթացքը, սակայն, առավել դժվարին է դառնում, երբ քեզ խանգարում են ներսից ու կողքից, երբ քեզ հատուկ՝ նենգ մտայնությամբ մոլորեցնում են ու խաբում, փորձելով քեզ ավելի «դյուրամարս» դարձնել թշնամու եւ նրա կամակատարների համար:

Ախր դա ինձ համար ոչ միայն քաղաքական, այլ նաև մարդկային դիակ է մեր գլխին` հոտած, նեխած վիճակով։

Խոստացել էի, որ չպատմեմ, բայց պատմում եմ: Դարավերջի մեր ազատատամարտին Ֆրանսիայից մի երիտասարդ էր եկել մասնակցելու, որ Արցախի տեղը վատ գիտեր, հայերեն ընդհանրապես չգիտեր: Ջինսի նորաոճ վերնաշապիկով, նույն կերպասից անդրավարտիքով դիցուք՝ Ժանին, հարցնում եմ, թե ի՞նչ պիտի անի Արցախում, ասում է՝ պապիս վրեժը պիտի լուծեմ:

Մեր` մինչև վերջ չմտածված, մակերեսային ու, ըստ էության, գավառական պատկերացումներն ու մոտեցումները մեր գոյության ֆունդամենտալ պրոբլեմների մասին, լրացուցիչ մեծ դժվարություններ են ստեղծում առանց այդ էլ կրիտիկական ներկա վիճակում։

Բոլորը դարձել են անխուսափելի կործանման փորձագետներ՝ առանց սթափեցնող ելքի, առանց հույսի ու հավատի։ Եթե հոգևոր դասի ներկայացուցիչն է անզորության խոստովանություն անում, ուրեմն, ավելի խոր ինքնության ճգնաժամ դժվար է պատկերացնել։

Ավտոմեքենայով մտել էի «Սուրմալու» առևտրի կենտրոնի տարածք: Ավտոմեքենան փորձեցի կայանել: Նշանագրված կայանատեղիի մեծ մասը զբաղեցնում էին տարբեր ձևաչափի մետաղական իրեր: Ավտոմեքենային մոտեցավ առանց անվանաքարտի և առանց որևէ տարբերանշանի, անհայտ պետության զինվորական համազգեստով, հայախոս, արական սեռի անձնավորություն և պահանջեց ավտոմեքենան կայանել նշանագրված հատվածում: Այն հատվածում, որի մեծ մասը զբաղեցնում էին մետաղական իրերը: Բացատրեցի այդ հատվածում կայանելու անհնարինությունը:

Հիսուսը Հուդեայի քաղաքական դաշտում ի հայտ եկավ, երբ դե յուրե իշխանություն էր համարվում Հերովդես արքայի կառավարությունը: Թեպետ անշուշտ փաստացի իշխանությունը Հուդեայում վաղուց պատկանում էր Հռոմին, որի ներկայացուցիչն էլ այդ ժամանակահատվածում Պոնտացի Պիաղտոսն էր: Ըստ պատմիչների նա վարում էր հարկային դաժան քաղաքականություն, անարգում էր հրեաների կրոնական հավատալիքներն ու սովորույթները, անխնա ճնշում էր ժողովրդական ապստամբությունները: Այսինքն, հռոմեացիք Հուդեայում անում էին այն ամենը, ինչ օտարերկրյա գործակալական ցանցերն անում են Հայաստանում տասնյակ տարիներ շարունակ:

Հայաստանի և Արցախի գլխին կուտակվող սև ամպերը գնալով ավելի են մթեցնում հայրենիք ունենալու մեր ապագան, իսկ երեկվա (20 ապրիլի 2023 թ.-irates.am) Ձեր խոսքը արևի փոքր շող էր համատարած խավարի մեջ: Հայաստանի կառավարումը զավթած չարի դեմ պայքարողների համար Ձեր խոսքը ասես կռվին պատրաստ լինելու հրաման լիներ: