Մեզ թվում է՝ երբ այլոց մասին մենք ասում ենք «թուրքը մնում է թուրք», «ռուսը մնում է ռուս», այլոք էլ մեր մասին նույնը չեն մտածում։

Ահա ինչն է վերացնելու ԻՐ աշխարհում Աստված, երբ գա: Փողի տեղը ՍԵՐՆ Է լինելու: Բայց առայժմ՝ փող... Երբ այն չկա՝ ոչ ոք քեզ չի գթում: Իսկ ես երեկ Հոլիվուդ մի տեղ մասուրի թուփ տեսա, կարմիր շողացին, վա՜յ, ասի իմ աննմաններ, ես ձեր ցավիկները տանեմ, մատներս դիտմամբ փշերին կպցնելով՝ քաղեց: Գրպանումս իհարկե դեռ փող կար, ապրելու, խանութ մտնելու ռիսկեր դեռ ունեի:

Ձյուն է գալիս փաթիլ-փաթիլ… հետն էլ արյուն՝ կաթիլ-կաթիլ, հետն էլ արցունք՝ կաթիլ-կաթիլ, կաթի՜լ-կաթի՜լ․․․

Բնականաբար, հարց կառաջանա՝ իսկ ու՞մ կողմից ծրագրված… Իսկ կա՞ որևէ մեկը, որը կարող է հավատացնել, որ այդ գրոհի հետևում կանգնած չէ Հայաստանի, Արցախի, հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամի Նիկոլը, թերևս նաև՝ Էրատոն:

Հենց կորոշեք կրկին ադրբեջանցիներին ոչխար ասել, հիշեք, որ կարողացել են Թուրքիայի քաղաքական համակարգում սեփական թեկնածու աճեցնել , օրինակ Սինան Օղան, ով 2023 թվականին ԱԹԱ դաշինքի նախագահի թեկնածուն էր ու սերտ կապեր ունի թուրքական իշխող շրջանակների հետ, հետո հիշեք Ռուսաստանի քաղաքական համակարգում, փորձագիտական դաշտում, ուժային կառույցներում ադրբեջանական փող, ազդեցությամբ ու ռեսուրսներով ապրող գործիչների, հետո ԱՄՆ, Ֆրանսիա, Գերմանիա, Իրան, Իսրայել...

Ցել, ցելկա, ցելոֆան, ցելովատ: Այս ռուսերեն բառերին առայժմ չեմ անդրադառնա։ ՑԵԼ (գութանով վարած հող, հերկած արտ)։ Ց֊ն հայերենում նշանակում է մինչև. Ց տեսություն, Ց այսօր, Ց արդ, Ց այգ, Ց մահ և այլն։

Ճիշտն ասած՝ ամեն օր է Մգրոյի ծնունդը և ամեն տեղ, երբ որևէ բեմում, պարահրապարակում, ֆիդայոտ սարում, յարխուշտայոտ քարափի գլխին, բրաբիոն ծաղկի երազ հովտում, Ձենով Օհանի կանչոտ ձորում, դավադրաշատ սահմանին որոտում է նրա ձայնը, երգը, պարը, էրգրականչ խոսքը:

Ադրբեջանցիները, պարզվում է Նիկոլի խաղաղության մուրացկանությանն ընդառաջ Ամանորին մի լավ կրակել են Սոթքի հայկական դիրքերի ուղղությամբ, իսկ դրանից առաջ էլ դիվերսիոն խումբ են ուղարկել նույն հանքավայր և մեսիջներ թողել մեզ՝ հասկացնելով, որ ե՛րբ ցանկանան և որտե՛ղ ուզենան կմտնեն...

Հաղթանակը պահանջում է զրկանքներ։ Սա աքսիոմատիկ ճշմարտություն է ինձ համար։ Ընդ որում, զրկանքներ ո՛չ միայն անհատական մակարդակում, այլև ընտանիքի, ընկերական շրջապատի, գաղափարակիցների, ու ի վերջո, ժողովրդի մակարդակում։

Կաթեր տատս ձեռը խուփ տատ էր, Սաթենիկը չէ, ձեռնբաց: