Տավուշը էլ ոտքի չի կանգնու՞մ, էլ Ոսկեպարից Սարդարապատ չի սկսելու՞:
Ես զարմանում եմ՝ ոնց է մարդկանց լեզուն պտտվում, որ խոսեն Սարդարապատից:
Սարդարապատում Մովսես Սիլիկյանն էր, Թովմաս Նազարբեկյանն էր, Դանիել և Պողոս Բեկ-Փիրումյաններն էին, Քրիստափոր Արարատյանն էր․․․
Էս մեր տավուշյան Սարդարապատում ովքե՞ր են ղեկավարելու հայկական գնդերը՝ սուրեն պապիկյա՞նը, դանչո՞ն, էն կաբանի դեմքով մեկը կա, դա՞, թե՞ մխիթարը, կամ էն քառակուսի գլխով այ-թի եսիմ ինչի առաջվա նախարարը՞․․․
Միգուցե պուպուլի՞կը կանգնի Ղարադաշի դոշին ու թքի թուրքի ճակատին․․․
Հերիք չի՞ ձեզ խաբեք ա՛յ ժողովուրդ:
Եթե դուք ասում եք, որ տավուշցին ոտքի է կանգնել, տավուշցին չի թողնի, դուք արդեն սկուտեղի վրա ենթագիտակցորեն հանձնում եք ձեր հաղթելու հույսը:
Եթե տավուշցին պետք է ինչ-որ բան անի, բա գյումրեցին ի՞նչ պետք է անի, բա կապանցին ի՞նչ պետք է անի, բա էն գլենդելնոցում ապրող հա՞յն ինչ պետք է անի:
Թե բա՝ գյուղացիք ոտքի են կանգնել, կպաշտպանեն իրենց հողն ու ջուրը:
Լու՞րջ, ունե՞ք տվյալներ, թե քանի գյուղացի է ոտքի կանգնել՝ 50, 60, 100՞:
էդ խեղճ գյուղացիք իրենց կիսասարք «AK-74» ավտոմատներով ու մի բուռ աշխարհազորով ի՞նչ են անելու, եթե թուրքը իրենց գլխին բայրաքթար թռցրեց:էդ մի բուռ խեղճ ու կրակ ռանչպար մարդիկ ի՞նչ պետք է անեն, եթե թուրքի հարձակման դեպքում հայկական բանակը պետք է չկրակելու և նահանջի հրաման ստանա:
Քաղցկեղն այստեղ է՝ երեվանում, ա՛յ ժողովուրդ:
Ո՛չ Ոսկեպարում կարող ենք հաղթել, ո՛չ Պուշկինոյում, ո՛չ Ալավերդիում, ո՛չ Մեղրիում, եթե Երևանի կենտրոնում չենք հաղթել:
Ինչքա՞ն կարելի է նույն սխալը կրկնել արա, ցնդելու է արդեն:
Կանգնել են ոտքի՝ չենք հանձնելու, կռվելու ենք, հողը պահելու ենք, ու ոչ մեկը չի ասում` պետք է գնանք Երևան,
Քաջ-Նազարին ռադ անենք, որ կարողանանք Ոսկեպար, Այգեպար, Չինարի ու Մովսես պահենլ:
Չէ՜է՜է՜է՜, որ ասեն, քաղաքականությամբ կզբաղվեն:
Որ ասեն՝ Քոչարյանը կգա:
Քոչարյանը կգա ու չի թողնի, որ իրենք լավ ապրեն:
Գագիկ ԱՍԱՏՐՅԱՆ