1988-ին Երևանի Կամերային թատրոնը բեմադրեց «Հայք» ներկայացումը: Ներկայացման ողջ ընթացքում մասնակիցները փորձում էին պարել «Բերդ» պարը, և ամեն անգամ, երբ երկրորդ «հարկի» պարողները փորձում էին բարձրանալ առաջին «հարկի» օղակ կազմած պարողների ուսերին, «Բերդը» քանդվում էր, և պարը չէր ստացվում:
Այս դրվագը կարմիր թելով ձգվում էր ներկայացման ողջ սյուժեով: Բայց ներկայացման վերջում մասնակիցներից մեկը (եթե չեմ շփոթում՝ դա հենց Հրանտ Թոխատյանն էր), դիմելով բոլորին, ասում է. «Միգուցե, եթե «Բերդի» փոխարեն փորձենք «Սուսերով պարը» պարել, ամեն ինչ ավելի լա՞վ ստացվի»: Իրականում այս դրվագը ոչ թե ներկայացման վերջնակետն է, այլ՝ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՏԵԽՆՈԼՈԳԻԱ, որը բոլոր ժամանակներում և բոլոր իրավիճակներում արդիական է:
Սա՝ հենց այնպես, բարի խորհուրդ բոլոր ընդդիմադիրներին: