Պարբերաբար խոսում ենք տարաբնույթ մարտահրավերների մասին, մինչդեռ, երբեմն անտեսում ենք դրանց խորքային ակունքները: Իր անվանմանը և հռչակված կոչումին՝ «բաց», հակասող փակ գործունեություն ծավալելու և մեր երկրի ողջ քաղաքական համակարգի վրա իմպերատիվ ազդեցություն ունենալու մասին փաստաբան Տիգրան Աթանեսյանի չհերքված բացահայտումը բնավ երրորդական մարտահրավեր չէ՝ մանավանդ թուրքական և ադրբեջանական ֆինանսավորման հնարավորության մասով:
Ի դեպ, այդ կառույցի շահառուների ցանկի ու «ժողովրդավարական» գործունության մասին պարբերաբար համակարգված տվյալներ է հրապարակել նաև Զաքար Խոջաբաղյանը՝ հղում անելով կոնկրետ աղբյուրների: Առայժմ հակափաստարկներն այն շրջանակներում են, թե բա՝ նախկինում նաև կառավարությունն է եղել շահառու, խոսում են նաև այլ կառույցների մասին: Նախ, շատ վատ է, որ եղել են, և դա բնավ արդարացում չէ, մյուս կողմից, չպետք է անտեսել, որ հաճախ դրանք եղել են անմեղ ծրագրեր, և չի բացառվում, որ հետապնդվել է այնպիսի ընկալում ձևավորելու խնդիր, թե իբր իրենք համատարած համագործակցել են բոլոր օղակների հետ: Չի բացառվում, որ այդպիսով փորձել են նաև մեղմել իշխանության զգոնությունը:
Հ.Գ. Սորոսը պարբերաբար արժանանում է Ալիևի և Էրդողանի ջերմ ընդունելությանը, բայց այդպես էլ արտաքուստ չի հիմնադրում իր կառույցները, ինչո՞ւ: