Արցախը հանկարծ չդառնա հանրահայտ բարեկենդանի «յեղն ու բրինձը», չվերցնենք-ընկնենք փողոցները և չիմանանք՝ ում տանք:
Մի հավերժություն էլ, անհաշտ մարդ ու կնկա պես, ժողովուրդն ու թագավորըը իրար չմեղադրեն, չասեն՝ որ ասում եմ շաշ ես, շաշ ես...
Ախր, մեր բոլոր հեքիաթները չար գիրկապի պես են դարձել, երկնքից թափվող երեք քարերի, ո՜չ՝ խնձորների:
Սուսաննա Բաբաջանյան