Երբ Ղարաբաղ կոմիտեի, ՀՀՇ-ի տղերքը իշխանության եկան նիհար, «սովալլուկ», վատ հագնված, ազնիվ հայացքներով, հիմնականում պարկեշտ տղերք էին: Չափավոր ապրած, ԳՀԻ-ներում, ԲՈՒՀ-երում աշխատած, գրագետ, կարդացած, վեհ, ազնիվ գաղափարներով:
Ե՞վ…
Եվ ի՞նչ դարձան, երբ պաշտոններ ստացան: Երբ հին, քյառթու, փորձված պաշտոնյաները լրջորեն զբաղվեցին իրենցով, «դաստիարակեցին», «կյանքի դասեր» տվեցին, սովորեցրին կաշառակերության, հովանավորչության, յուրացման, թալանի ձևերն ու մեթոդները:
Նրանք շատ արագ, ուշիմ և ընդունակ աշակերտի նման յուրացրին ու մի բան էլ գերազանցեցին իրենց ուսուցիչներին, իրենց վարպետ դաստիարակներին: Հարստացան, չաղացան ու հղփացան: Այնպես որ, ի՞նչ Բիբին…
Եթե հիմա երկնքից հրեշտակ էլ իջնի, դառնալու է Բիբին` շատ արագ, շատ հմուտ, կատարելագործված ու ժամանակակից:
Ցավում եմ, բայց մենք բոլորս ենք մեղավոր, մենք բոլորս ենք Բիբին: Բիբինն իմ մեջ է, քո մեջ, նրա մեջ, բոլորի մեջ: Մեր հասարակության գերակշռող հատվածը բիբինացված է, բիբինակոծված: Բիբինի սինդրոմը, բիբինի վարակը կաթվածահար է արել բոլորին, բիբինախտով վարակվածները, տառապողները շատ են ու գրեթե ամենուր: Եվ նոր չէ այդ տեսակն ի հայտ եկել, այն կար և բարեհաջող ու մշտապես մուտացվում է:
Մենք պետք է սպանենք մեր միջի Բիբինին: Պետք է հավատանք մեր ուժերին, գտնենք հակավարակը և բիբինենք բիբինախտով տառապողներին: Բիբինենք ու ազատվենք բիբինախտից ու բիբինացավից:
Ցավոք, ամեն ինչ պատճառահետևանքային կապի մեջ է, ու բոլորն էլ նույն թավայի մեջ են, նույն բաղադրատոմսի տարր, մասնիկ, համեմունք` կծու, դառը թե թթու, մեկ է: Ցավոք, մենք բոլորս Բիբին ենք` մեր չափով, մեր դիրքով, մեր տեղով: Ցավո´ք: