Իմ սիրելի քաղաք...իմ ատելի քաղաք...
ճակատագիր` որպես ամոթալի խարան,
մի՛շտ ոսկեհուռ իմ թագ,
Օ՜ որքան եմ փորձել կտրել պորտալարս
և քանիցս սուզվել մոռացության ծովը,
որ էլ քեզնով չապրեմ, քեզնով չտառապեմ:
Մարոյենց տանն էինք։ Կարծեմ՝ մի ամիս անց նա այլևս չկար։ Երբ դուրս պիտի գայինք, Մարոն ասաց․
«Վարոսյան ջան, երեկվա տեղադրած բանաստեղծությունդ շատ լավն էր»։
ԿԳՄՍՆ-ն (չշփոթել ԱԳԼՃԿ-ի հետ) առաջարկում է «Հայոց պատմություն» առարկայի անվանումը փոխարինել «Հայաստանի պատմություն» անվանմամբ: Այդ դեպքում, եկեք «Հայոց լեզուն» փոխարինենք «Հայաստանի լեզվով» կամ «Հայոց ցեղասպանությունը»` Հայաստանի ցեղասպանությամբ: Կլինի՞:
Իհարկե, Իսրայելի ԱԳ նախարարի և Էրդողանի հեռակա բանավեճը այնքան էլ անկեղծ չէ, որովհետև այսպիսի դրվագներ բազմիցս գրանցվել են, սակայն վերջնարդյունքում Իսրայելի և Թուրքիայի միջև ուղղակի կամ անուղղակի ռազմավարական համագործակցությունը շարունակվել է, ինչը, կարծում եմ, այսուհետ ևս շարունակվելու է...