Նոր Ազգային ժողովը

Հունվարի 14-ին կայացավ Հայաստանի երրորդ հանրապետության 7-րդ գումարման Ազգային ժողովի անդրանիկ նիստը: Դեռ ամիսներ առաջ քաղաքական զարգացումները ցույց էին տալիս, որ այս խորհրդարանն ավելի անբովանդակ է լինելու, քան նախորդը, որտեղ, որպես կոճակ սեղմողներ, ի թիվս այլոց, նստած էին մի խումբ մականունավորներ:

Դեռ անհասկանալի է` սա խորհրդարա՞ն է, թե՞ մանկապատանեկան ակումբ: Իհարկե, այդ մտավախությունը ցրում են դահլիճում երևացող մեկ-երկու տարիքով և փորձառու պատգամավորները, լավ է ասված` տարիքով և փորձառու, նրանցից են Գագիկ Ծառուկյանը, նրա թիկնազորի պետն ու, ասենք, Հովիկ Աղազարյանը: Այս խորհրդարանը մեր երրորդ հանրապետության պատմության մեջ այն բացառիկ խորհրդարանն է, որտեղ ընդդիմություն չկա, որտեղ երկու կարծեցյալ ընդդիմադիր ուժերն ավելի շատ ընդդիմանում են իրար, քան իշխանությանը: Դա տեսել ենք թե՛ նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ, թե՛ առաջին նիստի օրը, որը կարծես ոչ թե նիստ էր, այլ ԲՀԿ-ԼՀԿ բանավեճ:

Բայց ամենածիծաղելին այն է, որ այս խորհրդարանում կան պատգամավորներ, որոնց կյանքում զբաղեցրած առաջին հաստիքային պաշտոնը պատգամավորությունն է, պատկերացնու՞մ եք բուհից հետո մարդը, ներեցեք, երեխա պիտի ասեի, միանգամից պատգամավոր է դառնում, մտնում խորհրդարան, ազգային խորհրդարան և որոշում պետության քաղաքացիների նստել-վեր կենալը: Ասածներիս վառ ապացույցն էր նորածին պատգամավորների անկարողությունը քվեարկության ժամանակ, երեք փորձից խորհրդարանը կարողացավ մի կերպ կոճակ սեղմելու ձևը սովորել, իհարկե, բացառությամբ տասներկու հոգու, ավելին` չկարողանալով սպիտակը սևից ջոկել, որոշեցին ձեռք բարձրացնելով հայտնել իրենց «այո»-ն ու «ոչ»-ը: Մի՞թե սա է մեր ազգին բնորոշ խորհրդարանը, որի անդամներից շատերը ծաղրում են պետական կրոնը, ազգային արժեքներն ու ավանդույթները: Այս պատգամավորների զգալի մասն այնքան կարիերիստ ու ցուցամոլ է, որ, ասենք, բաճկոնի վրա գրում են` պատգամավոր: Առավել ծիծաղելի է, երբ այդ ամենը գրվում է զինվորական համազգեստի վրա, փորլուծության աստիճանի ծիծաղելին էլ այն է, որ այդ զինվորական բաճկոնները կրողներից գրեթե ոչ ոք չի ծառայել ո՛չ խորհրդային, ո՛չ էլ հայկական բանակում: Սա այն խորհրդարանն է, որի կազմում ներգրավված իշխող «Իմ քայլը» դաշինքի երևելի անդամ Ալեն Սիմոնյանը կարծում է, թե պետք է պոռնոգրաֆիական տեսանյութերի նկարահանումներն ու տարածումը, միասեռականությունը և մի շարք ամոթալի երևույթներ դառնան օրինական: Վերջին հաշվով սա այն խորհրդարանն է, որի կին դեպուտատներից ոմանց համար ազգ, ցեղ, գեն, հայկականություն հասկացությունները ծիծաղելի են: Այսքանից հետո ինքներդ հարցրեք ձեզ` սա հաստա՞տ Ազգային Ժողով է. Տա Աստված, որ «ապ» ժխտական նախածանցի մասին չհիշեք: Եթե սա Ազգային ժողով է, այդ դեպքում ովքե՞ր են մեր պատգամավորները, ովքե՞ր են նրանք: Բացի իրենց անձնագրերից, պատգամավորական վկայականներից ու բաճկոնների ձախ կողմից, նրանց անուններն է՞լ որտեղ կան: Ի՞նչ կարող են անել նրանք, ինչ ծրագրեր կարող են առաջարկել: Ճանաչելով նրանցից շատերին, վստահաբար կարող եմ նշել, որ նրանք իշխող խմբակցության համար ուղղակի գլխաքանակ են, կոճակ սեղմողներ, ոչ ավելին:

Այս խորհրդարանի կարևոր բացթողումներից, եթե չասեմ ամոթալի թերություններից մեկը, որ բոլորինս է, ավանդական կուսակցություններից ոչ մեկի ներգրավված չլինելն է: Ճիշտ է` հնությունը բավարար չէ խորհրդարան մտնելու համար, բայց նրանց անցած ճանապարհը, մասնավորապես անցյալ դարասկզբին` արևմտյան Հայաստանում մղած ինքնապաշտպանական և դրանից հետո սփյուռքում` ինքնության պահպանման դժվարին պատերազմները մեծ ասելիք են բովանդակում նրանց մասին: Բոլոր թերություններով հանդերձ, նրանք ազգային, ազգայնական կուսակցություններ են, ինչու՞ այսօր խորհրդարանում չեն: Ինչևէ, այս հարցին կանդրադառնանք ավելի հարմար ժամանակ, երբ մեծին չլսողի ոտքը քարին կդիպչի:

Ստեղծված իրավիճակում, երբ խորհրդարանը զուրկ է իրական ընդդիմությունից, կարևոր է մտավորականության, հանրային մտքի գործոնը, եթե, իհարկե, դեռ մնացել են այդպիսիք և չեն դարձել ներկա իշանության կցորդը:

Գևորգ ԳՅՈՒԼՈՒՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Դիվանագետ լինելու համար տարիքը բավարար չէ, բայց պարտադիր է
• «Ես ենթարկվում եմ օրենքին, իսկ օրենքն ինձ թույլ է տվել աշխատել»
• Օրենքի երկի՞ր, թե՞ փակ բաժնետիրական ընկերություն
• Ձև՞, թե՞ բովանդակություն
• «Տասը մետր խրամատ փորելն ավելի հեշտ է, քանի մի մետր գերեզմանափոս»
• Երեխաների դաստիարակության հաշվին չեն տնտեսում
• Արե՞լ ես, պատասխան տուր
• Քայլող Նիկոլից երկու հատ ունենք
• «Դիրքը հանձնողի մերը»…
• Ով տապալի, ով գնա դատարան
• Էլ հեղափոխություն մի՛ արեք
• Աղջիկն էլի ջուր է ծեծում
• Ես նման բան չէի սպասում նոր իշխանություններից
• Հայ բանասիրության գրական ակումբ
• Պետական շահի ու ազգային արժանապատվության ջրբաժանը
• Թողել ենք՝ քաղաքապետն աշխատի
• Ինչպե՞ս փորձանքն այդպես հեշտորեն Ֆրանսիա մտավ
• «Չեմ ցանկանում այս միջավայրում ամեն պատահական գիրք վաճառել»
• Թրյուդոյի ոտքերի ու փոշու արանքում
• Գերադասում եմ «քոլեցի» մնալ

Մեկնաբանություններ