Ազգային ժողովում գնալով մեծանում է աշխատակազմի ղեկավար Հրայր Թովմասյանից դժգոհությունը: Նրա վերջին նախաձեռնությունը է՛լ ավելի է զայրացրել խորհրդարանի աշխատակիցներին, ովքեր իրենց ղեկավարի անունը լսելիս արդեն օձիք են թափ տալիս:
Հիշեցնենք, որ Հրայր Թովմասյանն առաջարկել է մի հիմնադրամ ձևավորել և ԱԺ աշխատակիցների աշխատավարձի մեկ տոկոսն անժամկետ հատկացնել քառօրյա պատերազմում զոհված ու տուժած զինվորականների ընտանիքներին: Առաջին հայացքից, իհարկե, որևէ մեկը չի կարող ընդդիմանալ դրան, բայց իրականում դա պարտադրանք է, ճնշում: Նախ՝ պարտադրված բարեգործություն չեն անում, հետո էլ ինչո՞ւ է Հրայր Թովմասյանը որոշել, որ ԱԺ հավաքարարներից մեկը, որի աշխատավարձը, հաստատ, իր եկամուտների մեկ տոկոսն էլ չէ, պետք է նրա սահմանած «կանոններով» բարեգործ դառնա:
Ավելին, իր այս անհաջող նախաձեռնությունը ԱԺ աշխատակազմի ղեկավարը չի խորշում «պատվիրված» նյութերով արդարացնել` դրա շրջանակում հիշատակելով Արցախին տրված իր օգնության մասին:
Եթե Թովմասյանին թվում է, թե այս հիմնադրամն էլ իր անվան դիմաց մի «գալոչկա» կավելացնի, սխալվում է, որովհետև ոչ ոք նրան իրավունք չի վերապահել ուրիշի վաստակածն իր հայեցողությամբ տնօրինելու: Բարեգործությունը պարտադրանք չէ:
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ