Մայիսին Ղարաբաղում կընտրվի վեցերորդ գումարման խորհրդարան

Մայիսի 3-ին Լեռնային Ղարաբաղում խորհրդարանական ընտրություններ են լինելու: Իհարկե, Ադրբեջանն արդեն հայտարարել է, որ ընտրությունները օրինական չեն և արդյունքները չի ճանաչելու: Բայց ո՞վ է սպասում Բաքվի ճանաչելուն, և ի՞նչ կարևոր է Բաքուն ինչպես է վերաբերվում ԼՂՀ խորհրդարանական կամ նախագահական ընտրություններին, եթե անգամ Բաքուն ճանաչի ԼՂՀ անկախությունը, դա Ստեփանակերտի ներքին գործն է:
ԼՂՀ ԿԸՀ-ն արդեն հրապարակել է մեծամասնական և համամասնական ընտրակարգով առաջադրված կուսակցությունների և թեկնածուների անունները։
Փորձագետների գնահատականով՝ վեցերորդ խորհրդարանական ընտրություններն անցնելու են իրական մրցակցության պայմաններում, քանի որ Արցախում ձևավորվել է ընդդիմադիր ուժ՝ «Ազգային վերածնունդ» կուսակցությունը, որը նախնական գնահատականով՝ կհաղթահարի 5 -տոկոսանոց արգելքը և կլինի 6-րդ գումարման Ազգային ժողովում պատկառելի խմբակցությամբ։ Արցախյան ընտրություններում, ինչպես Հայաստանում, բնականաբար, ազդեցիկ գործոն է վարչական ռեսուրսը, որն անհավասարություն է ստեղծում իշխանական ու ընդդիմադիր քաղաքական ուժերի միջև։ Այս ընտրություններում ընդդիմությանն աջակցելու է ԼՂՀ պաշտպանության նախկին նախարար Սամվել Բաբայանը, այնուհանդերձ ԱՎԿ-ի հիմնական խաղաթուղթը ոչ այնքան նրա աջակցությունն է, որքան կուսակցության քաղաքականությունը, որը տարբերվում է իշխանության դիրքորոշումներից: Ի տարբերություն Հայաստանի՝ Արցախում վարչապետը, փոխվարչապետը և խորհրդարանի նախագահը տարբեր քաղաքական ուժեր են ներկայացնում և տարբեր ցուցակներով ներկայանում: Իշխանական խորհրդարանական եռյակը՝ ԱԺԿ-ն, «Ազատ հայրենիքը» և ՀՅԴ-ն, առանձին ցուցակներով են մասնակցում ընտրություններին, որ գուցե քաղաքական պայքար է նշանակում, բայց ձայների փոշիացման վտանգ ունի: Իհարկե, իշխանությունը ներքին պայմանավորվածությունների կգնա և նրանց միջև սկզբունքային մրցակցություն դժվար թե լինի:
Խորհրդարանական ընտրությունները, բացի օրենսդիր իշխանություն ձևավորելուց, կարևոր են իբրև նախագահական ընտրությունների նախադուռ: Բակո Սահակյանն այլևս չի առաջադրվելու և նախագահական հիմնական թեկնածուներ են համարվում գործող վարչապետ Արա Հարությունյանը և նախկին նախագահ Արկադի Ղուկասյանը: Թեպետ այս ընտրություններում Սամվել Բաբայանը, աջակցելով ԱՎԿ-ին, հայտնվում է իբրև վարչապետի կուսակցության ընդդիմություն, բայց նախագահական ընտրություններում կարող է այլ դասավորություն ստեղծվել՝ Սամվել Բաբայանը, միանշանակ, Արկադի Ղուկասյանի հետ նույն դաշտում չի լինի՝ մահափորձ, Շուշիի բերդ, տարաձայնություններ, որոնք դուրս եկան քաղաքականից ու քրեական դաշտ մտան: Փաստացի, Սամվել Բաբայանն ու ԱՎԿ-ն դառնում են գործող վարչապետի բնական դաշնակից, հակառակ՝ քաղաքական տեսակետների տարբերությունների: Այլ հարց է, որ Արա Հարությունյանը կարող է նրանց աջակցության կարիքը չզգալ, նախագահական ընտրություններում կարող է հայտնվել երրորդ թեկնածու: Ո՞Ւմ է Հայաստանն ուզում տեսնել Արցախի նախագահ: Նախ՝ Արկադի Ղուկասյանին, և նա ինքն էլ դեմ չէ հայրենիք վերադառնալ իբրև նախագահ: Համենայն դեպս, Բակո Սահակյանի նախագահության տարիներին ոչ Ղարաբաղում, ոչ Հայաստանում որևէ ազդեցիկ պաշտոն չունենալը, ֆինանսական ռեսուրսների ու քաղաքական իմիջի պահպանումը կարևոր գործ են: Բայց նույնքան մեծ են Արա Հարությունյանի շանսերը: Նախ՝ նա գործող վարչապետ է, իսկ գործողը միշտ առավելություններ է ունենում նախկինի նկատմամբ՝ կապերի, կախվածությունների, հեռանկարի: Հայերի համար ընտրությունները մինչև հիմա էլ ոչ այնքան քաղաքական, որքան անձնական հատկանիշների գնահատման ժամանակ են:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Արցախցիները մայիսյան խորհրդարանական ընտրություններով կձևավորեն խորհրդարան և քաղաքական ուժերի նոր սանդղակ, իսկ հետո նույն այդ սանդղակի հիման վրա կծավալվի նախագահական ընտրապայքարը, որի տրամաբանությունը շատ չի տարբերվի մինչ այդ եղած ընտրություններից: Եթե հաշվի առնենք, որ Արա Հարությունյանն արդեն խոսել է ԼՂՀ-ում ևս Սահմանադրության փոփոխության ու խորհրդարանական կառավարման անցնելու հավանականության մասին, շուտ է խոսել Ղարաբաղում քաղաքական դաշտի իրական անկախության և կայացածության մասին:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ