Տեսնես, Գալուստն ինքն իրեն հավատո՞ւմ է

«ՀՀԿ-ն եկել է իշխանության ամեն ինչ կորցրած, ոչինչ չկար, Սադոյանի ասած՝ մեծ փոս էր, հիմա փոսը լցվել է, առաջ ենք գնում»,- այսօր լրագրողների հետ զրույցի ժամանակ ասել է ԱԺ նախագահ Գալուստ Սահակյանը: Մեր խորհրդարանի նախագահը հաճախ է օգտագործում նման արտահայտություններ՝ Հանրապետականի դերն արժևորելու մղումով, ցանկությամբ, սակայն միշտ չէ, որ Սահակյանի ցանկություններն ու իրականությունը համընկնում են:
Նախ, տեղին է պարոն Սահակյանին հարցնել, թե ե՞րբ է ՀՀԿ-ն եկել իշխանության: Հավատացեք՝ սա ձևական հարց չէ ու շատ էական է, որովհետև պատմությունը մի հրեշավոր սովորություն ունի, հիմնված է փաստերի վրա, որոնք, որպես կանոն, չեն անհետանում:
Զուտ ֆորմալ առումով՝ ՀՀԿ-ն իշխանություն է դեռ 1995-ից, երբ մաս կազմեց ՀՀՇ-ի ձևավորած «Հանրապետություն» միավորմանը: Ճիշտ է, հանրապետականները նախարար չունեին Հրանտ Բագրատյանի, Արմեն Սարգսյանի, հետո՝ Ռոբերտ Քոչարյանի կաբինետներում, բայց կառավարող միավորման անդամ էին, խորհրդարանական մեծամասնության մաս և մեծ սիրով գովերգում էին ՀՀՇ-ին ու առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին: Այսպես որ, ՀՀԿ-ն նախ թող պատասխան տա իր ասած «մեծ փոսի» համար, որի առաջացման հարցում, անշուշտ, ունի մեղքի իր բաժինը:
Հետո եկան այլ ժամանակներ, երբ ոչ թե ՀՀԿ-ն եկավ իշխանության, այլ իշխանության եկողները փնտրեցին ու գտան ՀՀԿ-ին: Ասենք, 1998-ին Վազգեն Սարգսյանին դուր էր եկել Հանրապետականի անունը և հենց դրա շնորհիվ ՀՀԿ-ն 1999-ին դարձավ խորհրդարանական մեծամասնության կորիզը: Նույնը կարելի է ասել Սերժ Սարգսյանի մասին, ով գնաց Վազգեն Սարգսյանի ճանապարհով ու իր հավակնությունների իրականացման գործիք ընտրեց ՀՀԿ-ն՝ մատը չդնելով գործող այլ կուսակցության վրա:
Իհարկե, ՀՀԿ-ում կարող են ասել, որ իշխանության են եկել 2000-ից, երբ վարչապետ դարձավ Անդրանիկ Մարգարյանը, ու տնտեսական աճ գրանցվեց, բայց այս դեպքում էլ է անհարմար վիճակ ստեղծվում, որովհետև այդ օրերի նախագահը Ռոբերտ Քոչարյանն էր, ում հանրապետականներն արդեն բացահայտ քննադատում են, որպեսզի ավելի պուպուշ երևան:
Հիմա Գրիգորիչի ասած «մեծ փոսի» մասին:
Չեմ հերքի՝ առաջին նախագահի պաշտոնավարման շրջանում նման մի բան եղել է, բայց գոնե էդ փոսի ընդերքում հաղթանակի լույս է երևացել: Հիմա էլի էդ նույն փոսն է, բայց միայն արտագաղթի ցավով:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եվրոպա գնացող բոլոր ճանապարհները տանում են… Մոսկվա
• ՀՅԴ ուղեգիծը կմնա անփոփոխ
• Մեր դիվանագիտությո՞ւնն է անորակ, թե՞ մենք չունենք դաշնակիցներ
• Եթե չենք ուզում հայ-ռուսական հակադրություն, պետք է վերանայվեն այսօրվա հարաբերությունները
• Երեք ինքնահավան նախագաների պատանդ, Հայաստանս
• Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
• Պատերազմ է, որին ներկա է միայն բանակը
• Մեր կառավարությունը զուրկ է կանխատեսելու, պլանավորելու ռեսուրսից
• Խորհրդարանն ալեկոծ էր, բայց նոր ոչինչ չիմացանք
• Պուտինի խոսնակի վերջակետը. մեր պահանջը մերժված է
• Հայաստանի տնտեսության զրոյական վիճակը
• Անտարբերության վիրուսը
• Աղքատության ու նվաստացման հետևանքը
• Ո՞վ է դատելու ոճրագործին
• Այնքան թանկ ու կորսված կյանքը
• Ճգնաժամի փաստը խոստովանվում է, լուծումներ չկան
• Անօրակարգ խորհրդաժողով՝ կոնկրետ նպատակով
• Մեր սգի ու խեղճության շաբաթը
• Մնանք սպասող Բյուրոյի խաբարին
• Ցինիզմի դրսևորում

Մեկնաբանություններ