Պարոն նախագահ, շատ հաճախ պարգևներ, կոչումներ եք շնորհում։ Մենք այս փաստը դրական ենք գնահատում, բայց Հայաստանի Հանրապետությունում կա մի կղզի, որի մասին գրեթե բոլորը մոռացել են։ Այստեղ ապրում են 104 ցմահ դատապարտյալներ, որոնցից 35-ը նախկինում մահապատժի դատապարտվածներ են։ Ոմանց պատժաչափի ժամկետը՝ 15 տարին, վաղուց լրացել է, անգամ 20-ն էլ է հատել։ Պարոն նախագահ, այս «կղզյակում» գոյություն ունեն արժանավորներ, որոնց կարելի է, որպես պարգև և կոչում, ներում շնորհել։ Դրանով Դուք կերջանկացնեք մի քանի ընտանիքների։
Որպեսզի մեր ասածը հիմնավոր լինի ու մերկապարանոց չհնչի, կարող եք «Նուբարաշեն» քրեակատարողական հիմնարկի ղեկավարությունից ճշտել, թե ցմահ դատապարտյալների մեջ որքան արժանավոր մարդիկ կան, որոնք Ձեր բարեգթության, ներման կարիքն ունեն։
ՈՒրախ ենք, որ մեր երկրում կան շնորհների արժանի անհատներ, բայց ուզում ենք, որ «բարի» աչքով նայեք նաև մյուս «շնորհալիներին», ովքեր ճակատագրի բերումով այսօր ազատությունից զրկված են։ Նրանք, հավատացեք, Ձեր ուշադրության կարիքն ավելի ունեն։
Մի խումբ ցմահ դատապարտյալների հարազատներ