Աշխարհ, դարձել ես անգույն կարուսել, քո պտույտները մերթ ձախ են, մերթ՝ աջ...

Սա բացառիկ լուսանկար է` 1908 թվականի Երիտթուրքական հեղափոխության օրերից, երբ հայերը խանդավառված ազատության, հավասարության, եղբայրության կեղծ կարգախոսներով, ողջունում էին սիոնա-երիտթուրքական հեղափոխությունը։

Պոեզիան որակյալ գինու նման խմում ես ջերմանում, քեֆովանում ու հետո դեռ երկար ժամանակ բերանիդ մեջ զգում ես նրա անուշ համը, որ այլևս չես շփոթի ոչ մի համի հետ։

Արիստոտելն իր «Պոետիկա» գրքում խոսելով գրականության մասին նշում է, որ գրականությունը ունի երեք սեռ։

Ցանկացած մարդ կարող է գրել, եթե ունի թուղթ, գրիչ և տառերով կարողանում է բառեր կազմել, իսկ բառերով նախադասություն։

Երկար փողոցը ուղիղ իջնում է խաչմերուկ, իննսուն աստիճան անկյունով շրջվում ձախ, և դիմացդ Կարսի բերդն է: Նման ձիու քայլի` ինչպես շախմատում: Ամենուր, փողոցի երկու կողմերում հայկական շենքեր են` 19-րդ դարի ճարտարապետության դրսևորումներով: Կիսափակ աչքով էլ տեսնում ես կառուցող հայ վարպետներին: Սա Կարսն է, հայկական Կարսը, հայի Կարսը:

Երեկ ԿԳՄՍ նախարարությունում կայացավ «Հայոց պատմության» յոթերորդ դասարանի դասագրքի վերաբերյալ մասնագիտական քննարկում՝ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանի մասնակցությամբ։

Կարկաչում են աղբյուրները անդադար իմ էության բավիղներում, տարիքում. ի՜նչ դժվար է մնալ արդար ու մաքուր այս մգլահոտ ճահիճների խութերում...

Դեկտեմբերի 15-ին «Փյունիկ» զարգացման կենտրոնում կայացավ «Հայացք ապագային» պատկերագրքի շնորհանդեսը, որն անդրադարձ էր հիրավի մշակութային յուրօրինակ օջախի վերածված այս հաստատությունում 2021-2023 թվականներին կազմակերպված ցուցահանդեսներին։

Իրիկնամուտի միջով մտնում ենք Վան: Մինչ այդ ճաշել էինք թուրքի տանը, այգում բացված երկար սեղանի շուրջը, որ նախատեսված էր հյուրեր ընդունելու համար. տուն-ռեստորան: Շրջել կանաչ ու խոնավ սիզամարգին` ծիրանենիների ու խնձորենիների տակ, հանգստացել օրվա ծանր ու թեթևից: Իսկ Բայազետի ճանապարհին մատնացույց են անում մի ապուշ սար կիսամշուշի մեջ, թե Արարատ լեռն է. միայն Մասիսը` ինչ-որ կողքից, Սիսը չի երևում: Լուսանկարիր: Ասում եմ` այս հիմարությունը ո՞նց կարող է Մասիսը լինել: Արարատը Արարատ է, երբ իմ տնից է երևում` Արարատյան դաշտից: