27 տարի շարունակ Հայաստանը միջազգային փոխհարաբերություններում իր կայուն վարկն ու կշիռն ունեցող սուբյեկտ էր, որի հետ հաշվի էին նստում բոլորը, ընհուպ, այդ հարաբերությունների օրակարգ թելադրող մի քանի գերտերություններ... և այդ ամենը, բացառապես, ազատագրված Արցախ ունենալու շնորհիվ:
Թյուրքական խնամքով մշակված ծրագրերի հեզանազ սպասարկու, հայրենավաճառ անբարո բճակույտը ընդամենը երկու տարում կարողացավ Հայաստանը սուբյեկտից վերածել այդ փոխհարաբերությունների «որբի գլուխ» օբյեկտի, որի վրա արդեն երեք տարի է տարատեսակ քաղտեխնոլոգիաների փորձարկում են անցկացնում բոլոր մանր ու մեծ պետություններն ու ազդեցիկ այլ կազմակերպությունները:
Հայոց Պետականությունը մարդկային կերպարանք ունենար, վաղու՜ց թքել էր Հայ ազգի դեմքին՝ իրեն այս պիղծ փողահպատակների տնօրինմանը հանձնելու՝ Արցախի բզկտման և Հայաստանի նվաստացման համար:
Եվ միայն զարմանալ կարելի է, թե ին՛չ հրաշքով է դեռևս գոյատևում միջազգային փոխհարաբերությունների երբեմնի սուբյեկտը՝ դե յուրե դեռևս պահպանելով պետության կարգավիճակը, որը կոչվում է Հայաստանի Հանրապետություն:
Արգամ ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Ծաղրանկարը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)