Երևանում կայացած ժողովրդավարական ֆորումը տագնապային ազդեցություն թողեց, հատկապես՝ բրյուսելյան հանդիպումից առաջ։ Տպավորություն է, որ Արևմուտքը ժողովրդավարության դրոշով ցանկանում է Հայաստանում հակառուսական նոր պլացդարմ ստեղծել՝ վերցնելով տարածաշրջանային զարգացումների նախաձեռնությունն իր ձեռքը։
Գաղտնիք չէ, որ Ադրբեջանում գործում են կենսաբանական լաբորատորիաներ, որոնք ֆինանսավորվում են Պենտագոնի կողմից, ինչի մասին մի քանի օր առաջ ակնարկեց նաև ՌԴ ԱԳՆ-ն:
Խնդիրն այն է, որ մեր երկիրը ներկայացնող ազգակործանին թվում է (ավելի ճիշտ՝ ծրագիրն է այդպիսին), թե Հայաստանի ներքին լսարանում դեռևս աշխատող նրա էժանագին, սուտ մանիպուլյացիաներն ու մեղադրանքներն աշխատելու են նաև միջազգային հարաբերություններում:
Չգիտեմ, վա՞տ է, թե՞ լավ, բայց մենք շարունակում ենք դաստիարակել Եվրոպային։ Մենք դրանով ենք զբաղված, արդեն հարյուր քսանհինգ տարուց ավելի (ներկայումս արդեն՝ ավելի քան 230 տարի. հավելումը՝ թարգմանչի)։ Ոչ ոք մեզ որպես դաստիարակի չէր հրավիրել, ինքներս էինք մեզ նրանց վզին փաթաթել։ Չէ՞ որ մենք անգլոսաքս ենք։
Պատկերացրեք՝ երկու հոգի կռվում են, ձեռնամարտի են մտել, դուք, որպես ադեկվատ, խելացի անձնավորություն, ի՞նչ կանեիք: Ճիշտ եք՝ կփորձեիք առանձնացնել, հանգստացնել, չթողնել շարունակել կռվել, փորձել հաշտեցնել և պարզել պատճառները:
BRICS-ի գաղափարախոսական առանցքը, վերջին հաշվով, հանգում է zero sum game սկզբունքից միջազգային հարաբերություններում ինչ-որ չափով հրաժարվելու հօգուտ ալտրուիստական բնույթի նպատակների։